در اوایل قرن پنجم هجری با تضعیف دولت حمدانیان در حلب، امیر بنیمرداس با بروز خلاء قدرت موفق به تاسیس حکومت بنیمرداس(414-472ق) در این شهر گردید. شهر حلب به لحاظ موقعیت سوقالجیشی و نظامی برای فاطمیان، بیزانس و سلجوقیان در قرن پنجم هجری جایگاه و اهمیت بسزایی داشت. یافتههای پژوهش حاکی از این است که امرای بنیمرداس با تدابیر سیاسی علیرغم حملات مکرر فاطمیان موفق شدند قدرت خود را در حلب حفظ نمایند؛ اما با ورود ترکمانان به شام، سلاطین نخستین سلجوقی با تصرف این شهر توانستند از یک سو تلاشهای بیزانس برای نفوذ در منطقه شمال شام را خنثی کرده و از سوی دیگر فاطمیان را تحت فشار قرار دهند. با این اقدامات سلاجقه در حلب، دولت بنیمرداس بیش از پیش رو به افول نهاد و سرانجام توسط سلجوقیان منقرض گردید. این پژوهش با روش کتابخانهای و با استناد به منابع اصلی درصدد است به مناسبات سیاسی و برخوردهای این دولت با فاطمیان و سلجوقیان بپردازد.
در این مقاله به بررسی كوتاهی در مورد تاریخچه حكومت آل بویه در عراق و ترویج فرهنگ شیعی در آن سرزمین و نقش آنان در برپایی و احیای مراسم عزاداری و جشن غدیر و سایر مراسم مذهبی در عراق میپردازد. حكومت آل بویه نسبت به تقویت و رونق مراسم و مواسم شیعه امامیه اهتمام فراوان ورزید و مراسم عزاداری امام حسین در عاشورا و جشن ولایت علی (ع) در روز غدیر را با شكوه و عظمت برپا كرد. همچنین در پرتو حكومت این سلسله ایرانی، قبور ائمه شیعه در عراق مرمت و بازسازی شد و سنت این مشاهد شریفه رو به گسترش نهاد. شعایر دیگر شیعیان مانند استفاده از مهر نماز و تسبیح تربت امام حسین و پرچمها و علمهای مخصوص توسط آل بویه صورت گرفته است.