برخی از مورخان، روش مسلمانان را به دو جریان اصحاب حدیث با مشخصه عقل ستیزی، و متکلمین با مشخصه عقلانیت، تقسیم بندی می کنند. این تقسیم که از جریانات فکری غیر امامی گرفته شده است، به امامیه نیز بسط داده می شود. در کتب بسیاری، محدثین شیعی چون شیخ کلینی و شیخ صدوق به عقل ستیزی متهم شده اند. در این مقاله سعی شده است تا با مراجعه به کتب این دو شخصیت مهم امامی، جایگاه عقل در نظر ایشان آشکار گردد.
در اين مقاله شواهد روايي نصب الهي امام در مباحث مورد اتفاق اماميه ب ه ويژه با اشاره به روايات كتاب كافى1كلينى به عنوان منبع اصلى اعتقادى و فكرى شيعه مورد بررسي و پس از آن « نصب » و « امامت » ،« امام » قرار گرفته اند؛ ب ه اين صورت كه ابتدا مفاهيم ويژگ ي هاى امام كه م ى تواند شاهد و نشانه اى براي انتصاب الهي وى باشد بررسى شده اند. از مه مترين ويژگ ى هاى امام م ى توان به عصمت، علم، افضليت و افتراض طاعت اشاره نمود. در اين مقاله شواهد به گونه اى ذكر شده اند كه جايگاه الهى امام در انديشة شيعه ب ه صورت واضح تبيين و نشان داده شود كه نگاه شيعيان به امام ب ه عنوان حجت الهى و خليفة خداوند به گونه اى است كه نم ى تواند حاصل انتخاب فرد توسط ديگران و يا اهل حل و عقد باشد. هم چنين چنين جايگاهى نم ى تواند حاصل سير طبيعى پيشرفت معنوى بشر كه در نظرية علماى ابرار مطرح مى شود باشد