کتابخانه مجازی ادبیات

تاریخ دولت های شیعی از مباحث مهم تاریخ تشیع است. آشنایی با چگونگی تشکیل و عملکرد این دولت ها در زمینه های مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، جغرافیای انسانی و نقش آ نها در گسترش معارف شیعی و شناخت عوامل ضعف و سقوط آ نها می تواند در فهم بهتر تاریخ تشیع مفید باشد. این حکومت ها در آغاز غالبا محلی و زمینه فعالیتشان محدود بود، اما به تدریج و با گسترش تشیع در مناطق مختلف، در اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم، شیعیان دولت های قدرتمندی تاسیس کردند که دامنه نفوذ آنان بیشتر سرزمین های اسلامی را دربرمی گرفت. کتاب دولت های شیعی در تاریخ وضعیت فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و چگونگی شکل گیری و افول این حکومت ها را در قالب پنج فصل با عنوان های «کلیاتی در باب تشیع»،«دولت های شیعی در ایران»،«دولت های شیعی در جزیرة العرب،عرق و شام»، «دولت های شیعی درشمال آفریقا و اندلس»و«دولت های شیعی در هند»بررسی می کند.

حاجی ابرقوهی از شاعران گمنام شیعه در قرن دهم هجری است که اطلاعات چندانی از او در تذکره ها یافت نمی شود؛ اما می توان با توجه به اشعارش اطلاعاتی درباره شعر و شخصیتش به دست آوردو او در جوانی به دربار قطب شاهیان در هند که از حامیان ادب فارسی و در عین حال ارادتمندان اهل بیت بودند، می پیوندند. در دیوان حاجی ابرقوهی اشعار فراوانی در مدح رسول اکرم (ص) و امامان بزرگوار (ع) به ویژه در مناقب علی (ع) وجود دارد. اشعار علوی ابرقوهی در قالب قصاید ، غزلیات، رباعیات و مثنوی عاشقانه مسمی به ناظر و منظور ، به شکل مستقل یا پراکنده در چند محور اصلی بیان شده اند. در این مقاله اطلاعاتی درباره زندگی نامه شاعر، معرفی محتوا و ویژگی های تنها نسخه موجود از دیوانش که هنوز تصحیح نشده است و تحلیل از اعشار علوی او ارائه می شود.