شخصیت مولای متقیان، حضرت علی(ع)، در ابعاد مختلف اخلاقی، عبادی، اجتماعی چنان والاست که هر انسان خردمندی را خواه مسلمان و خواه غیرمسلمان به ستایش وامیدارد؛ ارادت ورزی اندیشمندان گویای این حقیقت است که شخصیت ملکوتی امیرمؤمنان(ع) فرا اسلامی است و میتوان اوج سجایای انسانی را در افعال و اقوال ایشان جست. تلألؤ شخصیت ایشان باعث شده که دینداران گفتار و کردار وی را الگویی برای رسیدن به حقیقت قرار دهند. در این میان مولوی در آثار نظم و نثر خود چنان ارادتی نسبت به مولا علی (ع) ابراز داشته است که کمتر اندیشمند شیعی را میتوان نام برد که چنین آثار ارزنده ای از خود به جای نهاده باشد. یکی از ویژگی های آثار این عارف بزرگ این است که به تفسیر آیات کریمه قرآن و احادیث پیامبر و ائمه اطهار (ع) می پردازد. با توجه به عنایت و ارادت ویژهی مولانا به ائمه اطهار (ع)، در این مقاله سعی شده است تا با مطالعه ی آثار اندیشمندان و پژوهش کتابخانه ای شمه ای از مطالب ارزشمند در زمینه مقام شامخ امیرمومنان (ع) و سلاله پاکش ائمه اطهار (ع) از منظر عارف بزرگ مولانا تدوین و به رشته تحریر در آید.

منابع مشابه بیشتر ...

626118cc57bba.JPG

الحقبة التأسیسیة للتشیع الاثني عشري: حوار الحدیث بین قم وبغداد تألیف الدکتور أندرو ج. نیومان؛ عرض ودراسة

علی زهیر هاشم الصراف

خلّف المستشرقون أسلاف الباحثین الغربیین حالیاً تراثاً لا بأس به من الدراسات المشرقیة والإسلامیة إستفاد منه هؤلاء الباحثون، فالإستشراق تحوّل إلى مجالات علمیة بحتة أصبحت تدرسها الکلیات ومراکز الأبحاث، لکنّ تلک الأبحاث بقیت تخدم أهداف ومصالح الغرب الإمبریالیة فی بعض الموارد، إلا أن الکثیر منها حالیاً نابعة عن وجدان باحثین غربیین أحرار یصنّفون الکتب والأبحاث من أجل إرضاء أطماحهم البحثیة واستکمالاً لمسیرتهم العلمیة. ومن جملة الحقول البحثیة المهمة التی کتب فیها الباحثون الغربیون الکثیر من هذه الدراسات، هی الدراسات الإسلامیة والحدیث الشریف منها بالتحدید سیّما الحدیث الشیعی. ومن هؤلاء الباحثین المعاصرین أستاذ جامعة إدینبرا الدکتور أندرو ج. نیومان الذی شهدنا له العدید من المساهمات فی حقل الفکر الإمامی وبالتحدید دراساته فی الحدیث الشیعی وجهود علماء الإمامیة فی العصر الصفوی وتحدیداً فی موضوع جدلیة الدین والعلماء مع السیاسة ورجالها. وما نهدف إلیه من دراستنا هذه هو نقد کتاب الباحث نیومان الهامّ عن تاریخ الحدیث الشیعی فی القرون التأسیسیة للمذهب الإمامی وأثر النهجَین الفکریَین الهامَّین عند علماء الإمامیة وهما: النهج الأصولی والنهج الإخباری الذی یمثله قم والقمّیون آنذاک فی تدوین أقدم ثلاثة مجامیع روائیة عند الشیعة الإمامیة: المحاسن للبرقی (توفی بین 274ـ280 ه‍/ 887ـ893 م) وبصائر الدرجات للصفّار القمّی (ت 290 ه‍/ 903 م) والکافی فی علم الدین للکلینی الرازی (ت 329 ه‍/ 941 م) وفق منهج التحلیل التاریخی والإستقرائی للنصوص التاریخیة والروائیة سیّما من تلک الکتب.