اهتمام عرب به انساب و برخى توصيه هاى دينى درباره حفظ انساب بخصوص درموضوعات احكام، سبب شده است عده زيادى از مؤلفان مسلمان از دير باز به اين موضوع اهميت داده و كتاب هايى در اين باره نوشته اند. دستهاى از اين آثار درباره انساب جاهلى و اسلامى است و دستهاى به طور خاص به انساب علويان يا آل ابیطالب مىپردازد. كتاب الفخرى درباره نسب خاندان ابوطالب يعنى فرزندان على (ع)، جعفر و عقيل تأليف شده و علت نامگذارى آن درخواست مفسر مشهور فخرالدين رازى براى تدوين اين كتاب بوده و مؤلف، آن را براى عالم اهل سنت نوشته است. محتواى كتاب نويسنده پس از مقدمه اى در نسب پيامبر اكرم(ص)، به آل ابیطالب مىپردازد. نسب اميرالمؤمنين(ع) بيشترين حجم كتاب را به خود اختصاص داده و شامل اعقاب فرزندان آن حضرت است. ترتيب انساب آنگونه كه معمول است در اين كتاب نيامده و پس از اعقاب امام كاظم(ع) با عنوان انساب موسويه، به نسل امام صادق (ع) مىپردازد. گويا در اين اثر به برخى افراد نيز اشاره نشده است. در خاتمه كتاب هم از برخى مشاهير كه به القابى معروفاند ياد مىشود. اين القاب، القاب ويژه شخص مىباشد كه فرزندان وى بدانها ملقب نمىشوند، نظير علويه، حسينيون، باقريه، موسويه و ... در ابتداى چاپ فعلى اين كتاب، رسالهاى با عنوان «الضوء البدرى فى حياة صاحب الفخرى» به خامه آيت الله مرعشى نجفى آمده و شرح حالى از مؤلف كتاب ارائه داده است. بايد توجه داشت كه اثر ديگرى با عنوان «الفخرى فى الآداب السلطانية و الدول الاسلامية» نوشته محمد بن على بن طباطبا معروف به ابن الطقطقى (م 709) وجود دارد كه بخشى از آن پند و اندرز به فرمانروايان و دولتمردان است و ادامه آن به بيان خلاصهاى از رويدادهاى تاريخ اسلام مىپردازد. شهرت دو اثر به «الفخرى» گاه سبب خلط بين آن دو مىگردد.
ولادت عالم، نسب شناس، اديب و قاضى. در سال 572ق در شهر مرو متولد شد. اجداد وى از مدينه به قم آمده و از آنجا به مرو مهاجرت كرده بودند. فهرست نويسان و تذكره نويسان شيعه و سنى از او يه عظمت ياد كرده و او را از دوستان فخر رازى دانستهاند كه كتاب الفخرى را براى او تأليف نمود. او براى كسب علم به شهرهاى زيادى از جمله شيراز، هرات، شوشتر، يزد، رامهرمز و بغداد مسافرت كرد و با عالمان و دانشمندان آن بلاد ملاقات نمود. وى علاوه بر تبحّر و تخصص در علم أنساب در ادب و شاعرى نيز مهارت داشت. اساتيد مشايخ وى عبارتند از: ابو الفتح محمد بن سعد بن محمد بن ابى الفضل الديباجى، ابو الفتح ناصر بن ابى المكارم عبد السيد بن على المطرزى الخوارزمى، ابو بكر محمد بن عمر الصائغى السبخى، فخر الدين رازى و.... آثار آثار او عبارتند از: حظيرة القدس، بستان الشرف، غنية الطالب في نسب آل ابيطالب، الموجز في النسب، زبدة الطالبية، الفخرى في أنساب الطالبيين، خلاصة العترة النبوية في أنساب الموسوية، المثلث في النسب، التعليقة على سرّ الأنساب، نسب السادة المراوزة و... وفات ازوارقاني نيشابورى پس از 614 ه. ق ديده از جهان فرو بست.
با رحلت رسول خدا، توجه به رویکرد صلحمحورِ آن حضرت به منظور حفظ انسجام جامعة اسلامی و اتحاد مسلمانان کمتر شد. اما با شروع خلافت امیرالمؤمنین و التزام عملی ایشان به قرآن و سنت پیامبر، توجه به این امر نیز رنگی تازه به خود گرفت. مروری بر عملکرد امام در دوران کوتاه خلافت ایشان و مطالعة موردی جنگ جمل، بر پایة کهنترین متون تاریخی، براین امر گواه است. بر این اساس، پرسش پژوهش حاضر آن است که چه مستندات تاریخیای از نحوة عملکرد امام علی در وقایع پیرامون جنگ جمل وجود دارند که با بهرهگیری از آنها بتوان بر توجه آن حضرت به حفظ انسجام جامعة اسلامی و اتحاد مسلمانان با رویکردی صلحمحور صحه گذارد؟ نتیجة این پژوهش توصیفی - تحلیلی، آن است که ایشان با محوریت جلوگیری از ایجاد افتراق در جامعه، ضمن شفافسازی اوضاع برای مردم و فرستادن نمایندگانی نزد فتنهانگیزان، با رویکردی صلحطلب کوشیدند تا از منتهی شدن فتنه به جنگ جلوگیری نمایند. همانطورکه پس از اتمام نبرد، با پرهیز از خشونت و رفتار دینمحور با بازماندگان، عدممماشات در امور جامعة اسلامی (انتخاب حکمران) و نوشتن نامه و تشریح وقایع برای مردم کوفه و مدینه، در حفظ انسجام جامعة اسلامی و اتحاد مسلمانان کوششی حداکثری داشتند.
صحابهنگاری که به طور جدی از قرن سوم هجری آغاز گشت، با ورود اسلام به سایر سرزمینهای اسلامی راه یافت؛ زیرا صحابهنگاران، اصحاب را واسطه میان پیامبر و امت و نیز آشنایان به سنت و سیره رسول خدا میپنداشتند. اما صحابهنگاریهایی که در مناطق مختلف تدوین شد، تحتتأثیر جریانات فکری ـ سیاسی، شکلهای مختلفی به خویش گرفت و علاوه بر کمیت و حجم، در محتوا و روایات این آثار، تأثیرات بسزایی برجای نهاد. این جریانات فکری ـ سیاسی، سبب گشت تا صحابهنگاران در پی حل، پاسخگویی و یا مقابله با این تفکرات، روایاتی را از اصحاب انعکاس دهند، که در جهت تأیید ایدئولوژی مورد توافق خویش و یا در راستای حاشیهرانی گفتمانهای نامطلوب جامعه باشد. پژوهش پیش روی، تلاش خواهد کرد تا شیوة بازیابی الاستیعاب در ترجمه خلفای نخستین را تحلیل کند تا نشان دهد که اگرچه این کتاب، به بازتاب همان روایات سدههای نخست هجری میپردازد، گزینش، چینش و چگونگی کاربرد واژگان آن در جهت طرد و یا برجستهسازی برخی از اصحاب شکل گرفته است تا به فرآیند سیاسی ـ مذهبی زمانه پاسخ قاطعی دهد و یا در جهت تأیید این فرآیندها و ایدئولوژیها حرکت نماید.