کتابخانه مجازی ادبیات

آیه «مباهله» (آل عمران:61) از مهم‌ترین ادله قرآنی، در خصوص فضیلت و برتری اهل بیت(ع) محسوب می‌گردد. مفسران و دانشمندان مذهب اهل بیت(ع) و اهل سنت در طول تاریخ درباره این آیه بحثهای لازم را انجام داده‌اند. با توجه به اهمیت این موضوع، آیه «مباهله» را به صورت تطبیقی از دیدگاه مذهب اهل بیت(ع) و اهل سنت بررسی می‌کنیم و به شبهات، ابهامات و سؤالات مربوط پاسخ می‌دهیم و در پایان نتایج به دست آمده را بازگو خواهیم کرد. نباید فراموش کرد که از ظاهر آیه «مباهله» نمی‌توان برای ولایت و رهبری اهل بیت (ع) استفاده نمود؛ چون ظاهر این آیه شریفه صرفا فضیلت و برتری اهل بیت(ع) را بیان می‌کند، ولی با توجه به معنا و مفهوم آیه و مقایسه مصادیق آن با دیگران است که می‌توان از آن برای ولایت و رهبری اهل بیت(ع) نیز استفاده‌هایی کرد. مباحث ارائه شده در این نوشتار شامل این بحثهاست: بخش اول: تفسیر و تبیین اجمالی آیه مباهله؛ بخش دوم: آیه مباهله از دیدگاه روایات فریقین؛ بخش سوم: آیه مباهله از دیدگاه مفسران فریقین؛ بخش چهارم: نقد و بررسی شبهات، ابهامات و سؤالات مربوط به آیه مباهله؛ بخش پایانی: نتایج به دست آمده از مباحث گذشته.

امت اسلامی ـ برخلاف دستور و ارشاد الهی ـ به دلایلی از همان روز نخستِ پس از رحلت پیامبر(ص)، دچار شکاف و انشقاق شد. این امر در طول سالیانِ دراز پس از پیامبر، آسیبهای بسیاری بر امت اسلام وارد نموده است. هرچند نباید این وضعیت به وجود می­‌آمد، لیکن از نظر دانایان و دلسوزان، چاره این کار نشستن و گریستن و تماشای تداوم آسیبهای آن نبود. بنابراین از همان آغاز، امامان(ع) که دلسوزترین افراد به حال امت بودند، در صدد برآمدند، تا با تدارک راهکارها و در پیش گرفتن رفتارهایی، نه تنها مانع آسیبهای هرچه بیشتر آن شوند، بلکه نوعی از وحدت و همزیستی سودمند را درون امت اسلام شکل دهند. امام رضا(ع) از جمله این امامان گرامی است که با بررسی سیره زندگی ایشان پی می­‌بریم نگرش و روش ایشان به جدّ تقریبی و هم­‌گرا بوده است که با بیان اخوت ایمانی و گفتگوی سازنده، تأکید بر مشارکت پیروان اهل­‌بیت در مراسم و مناسک عبادی و اجتماعی دیگر هم­‌کیشان، سفارش به برقراری روابط اخلاقی و عاطفی با آنها، و ترویج خردورزی و آزاداندیشی، و با صیانت از یکپارچگی دینی ـ حاکمیتی در جامعه اسلامی، در صدد تأمین تقریب و هم­‌گرایی در میان امت اسلام برآمده است.