حدیث اثنی عشر خلیفه از جمله احادیث مورد اتفاقی است که شیعه و اهل سنت آن را با مضامین نزدیک به هم در مهم ترین منابع خویش از پیامبر اکرم (ص) نقل کرده اند. براساس این حدیث پیامبر جانشینان بعد از خویش را دوازده نفر اعلام کرده است. شیعه آن را دلیل بر حقانیت خود دانسته ولی علمای اهل سنت در تفسیر آن دچار تهافت و اختلاف شدیدی شده اند، به گونه ای که برخی اعتراف کرده اند که معنای محصلی برای آن سراغ ندارند. در این نوشتار روشن شد که ابن شهرآشوب، این حدیث را از زوایای گوناگون مورد توجه قرار داده است. نقل متن حدیث با عبارات گوناگون ، ارائه اسناد، طرق و ذکر منابع اهل سنت از جمله تلاش های ایشان در دو کتاب مناقب و متشابه القرآن بوده است. همچنین از دیدگاه ایشان پیشینه این حدیث به بشارتی برمی گردد که در تورات آمده است، بشارتی که برابر آن خداوند مژده داد از نسل اسماعیل دوازده امام را بر می گزیند. افزون بر این، آیاتی از قرآن مانند آیه (وبعثنا منهم اثنی عشر نقیبا) و آیه (ان عدة الشهور عندالله اثنی عشر شهرا) به باور ابن شهرآشوب از ریشه های قرآنی حدیث اثنی عشر خلیفه شمرده شده که در این نوشتار مورد بررسی قرار گرفته است.
المناقب معروفترین اثر ابنشهرآشوب، پیرامون مناقب پیامبر(ص) و اهلبیت((ع)) نگاشته شده است که مورخین و محدثین پس از ابنشهرآشوب از جمله قطبالدین راوندی(م 573) در الخرائج و الجرائح و اربلی(م 692) در کشفالغمه و مجلسی(م 1111) در دو کتاب بحارالانوار و حیات القلوب از این اثر ارزشمند استفاده کردهاند. این نوشتار در پی روشن نمودن روش سیرهنویسی و تاریخنگاری وی در سیرة نبوی است. ابن شهر آشوب مدعی است که در نگاشتن این کتاب از تعصب و ذکر امور بیپایه و نادرست دوری کرده و حقایق کتمان شده را به شیوة صحیح آشکار نموده است. ابنشهرآشوب در مقدمة ارزشمند خویش به گونهای مشروح به روش کار و منابع و طرق حدیثی خود پرداخته است. وی روش سیرهنویسی خود را بر مبنای اصول زیر قرار داده است: استناد گزارشهای تاریخی به آیات، روایات و اشعار؛ بهرهگیری از اقوال اهلسنت؛ در برخی موارد تجزیه و تحلیل رخدادها و گزارشها؛ توجه دادن مخاطب به جنبههای خارقالعاده زندگانی پیامبر(ص)؛ برجسته نمودن صفات و ارزشهای اخلاقی در سیرة پیامبر(ص).
المناقب معروفترین اثر ابنشهرآشوب، پیرامون مناقب پیامبر(ص) و اهلبیت((ع)) نگاشته شده است که مورخین و محدثین پس از ابنشهرآشوب از جمله قطبالدین راوندی(م 573) در الخرائج و الجرائح و اربلی(م 692) در کشفالغمه و مجلسی(م 1111) در دو کتاب بحارالانوار و حیات القلوب از این اثر ارزشمند استفاده کردهاند. این نوشتار در پی روشن نمودن روش سیرهنویسی و تاریخنگاری وی در سیرة نبوی است. ابن شهر آشوب مدعی است که در نگاشتن این کتاب از تعصب و ذکر امور بیپایه و نادرست دوری کرده و حقایق کتمان شده را به شیوة صحیح آشکار نموده است. ابنشهرآشوب در مقدمة ارزشمند خویش به گونهای مشروح به روش کار و منابع و طرق حدیثی خود پرداخته است. وی روش سیرهنویسی خود را بر مبنای اصول زیر قرار داده است: استناد گزارشهای تاریخی به آیات، روایات و اشعار؛ بهرهگیری از اقوال اهلسنت؛ در برخی موارد تجزیه و تحلیل رخدادها و گزارشها؛ توجه دادن مخاطب به جنبههای خارقالعاده زندگانی پیامبر(ص)؛ برجسته نمودن صفات و ارزشهای اخلاقی در سیرة پیامبر(ص).
عاشورا (ریشهها، انگیزهها، رویدادها و پیامدها) از شش بخش اصلی تشکیل شده است. در بخش نخست در شش فصل به شخصیت امام حسین(ع) و فلسفهی عزاداری پرداخته شده است و در پایان بخش اول تحلیل صحیح در فلسفهی عزاداری آمده است. ریشههای قیام عاشورا بخش دوم کتاب است و در هشت فصل دلایل وقوع عاشورا بررسی میشود. بخش سوم کتاب در سه فصل به انگیزههای قیام عاشورا میپردازد و رویدادهای قیام عاشورا بخش چهارم کتاب است و که از دو فصل نسبتا مفصل از مدینه تا کربلا و از کربلا تا مدینه تشکیل شده است. بخش پنجم آثار و پیامدهای قیام عاشورا را در سه فصل بررسی میکند و اشعار برگزیده فارسی و عربی بخش ششم کتاب است. فهرست آیات، روایت، اشخاص و لقبها، اماکن و منابع پایان بخش کتاب عاشورا (ریشهها، انگیزهها، رویدادها و پیامدها) میباشد.