کتابخانه مجازی ادبیات

در دوران امامت امام كاظم (ع) به ويژه در ده سال پايانى، وسعت قلمرو اسلامى به بالاترين حد خود رسيده و جهان اسلام از تنوع آب و هوايى مطلوبى برخوردار بود. اين امر در كنار پيشرفت تجارى جهان اسلام، سبب شد تا جامعه اسلامى از حيث خوراك، تنوع بسيارى داشته باشد. غلات، حبوبات، گوشت، لبنيات، ميوه و انواع سبزى‏ها، از جمله غذاهاى متعارف مسلمانان در آن زمان بود. بر اين اساس انواع گوشت نظير گوشت چارپايان، پرندگان و ماهى‏ها، در سفره غذايى مسلمانان وجود داشته و به طرق مختلف مثل آب‏پز، كباب و يا بريان شده از آن‏ها استفاده مى‏شد. مراجعه به منابع روايى و تاريخى، ما را با اين حقيقت روبه رو مى‏كند كه امام كاظم (ع) در سبد غذايى خود و خانواده‏اش از گوشت استفاده كرده، به ياران خود نيز توصيه مى‏فرمود تا از گوشت استفاده كنند. آن حضرت ضمن توصيه به خوردن گوشت، از فوايد آن نيز سخن مى‏گفتند. گاهى نيز اصحاب، وضعيت گوشت خاصى را از جهت حلال و حرام جويا مى‏شدند و امام پاسخ مى‏دادند. علاوه بر مسلمانانى كه به آن حضرت دست‏رسى داشتند، ديگر مسلمانان نيز مسائل و مشكلات خود را در موضوعات مختلف از جمله در زمينه گوشت، با واسطه و يا به وسيله نامه، با آن حضرت در ميان مى‏گذاشتند و بدين طريق، ضمن اظهار ارادت خود، در رفع ابهامات كوشيدند. جايگاه گوشت در سبد غذايى از منظر امام كاظم (ع)، موضوع پژوهش حاضر است. سؤال اين تحقيق، اين است كه امام كاظم (ع) در مورد مصرف گوشت چگونه عمل مى‏كردند؟ فرضيه مورد بررسى اين است كه حضرت در حد امكان از گوشت استفاده مى‏كردند و به مسلمانان نيز توصيه مى‏فرمودند تا در سفره غذايى خود از آن استفاده نمايند. هدف از اين پژوهش، انجام دادن تحقيق مستقل در اين زمينه، آشنايى با سيره موسى‏بن جعفر (عليهما السلام) در مصرف گوشت و تأسى به آن حضرت است. در اين پژوهش سعى شده تا از روش توصيفى- تاريخى استفاده شود. محدوده زمانى اين تحقيق سال‏هاى 148 تا 183 قمرى. يعنى عصر امامت حضرت است. در اين تحقيق، سعى شده تا از منابع تاريخى، حديثى و برخى منابع ديگر استفاده شود.