رفتار با اسيران يكي از مسايل مورد توجه اديان و مذاهب بوده و ملت هـاي مختلف نيز توجه زيادي به اسيران داشـته انـد . دولـت حمـدانيان بـه دليـل حكومت بر سرزمين هاي مرزي، درگيري و جنگ هاي متعدد، با دولت هـاي رقيب مسلمانان داشته است . سيفالدوله، علي بن عبداالله بن حمدان، حاكم شهر حلب در نيمه نخست قرن چهارم هجري، درگ يـري هـاي بـسياري بـا روميان داشته است . جنگهاي او با بيزانس به صورت طبيعـي، اسـير شـدن نيروهاي دو طرف جنگ و انسان هاي ساكن در سرزمين هر يـك را نيـز در پي داشته است . در اين نبردها، علاوه بـر سـربازان و فرمانـدهان جنگـي و مردمان عادي، افراد برجسته و سرشناسي نيز از دو طرف اسير شدند. از سويي دولت حمدنيان، به عنوان يك دولت شيعه شـناخته شـده اسـت و دولت مسيحي روم نيز عمدتاً با تعصب و انگيزه ديني به نبرد بـا مـسلمانان ميپرداخت تا سرزمين هاي مقدس خودشان را از دسـت مـسلمانان بيـرون بياورند. در نتيجه انگيزه ديني در هر دو دولت وجود داشت ه است . اين نوشتار درصدد است به بررسي توصيفي و تحليلي ماهيت اسيران، چگـونگي رفتـار هر يك از دو طرف درگيري با آنان و سرنوشت اين اسيران بپردازد.
با مقایسه وضعیت جامعه مسلمانان روسیه در اوایل قرن حاضر با زمان کنونی، به این نتیجه میرسیم که آنان در دو نقطه مخالف از هم قرار دارند. به همان اندازه که در سطح مناسبات اقتصادی، گذار روسیه از نظام اقتصادی بسته سوسیالیستی و کمونیستی به سرمایهداری لجامگسیخته و ظهور الیگارشی خاص، عجیب و فراتر از تصور است، در سطح باورهای اجتماعی و اعتقادی نیز نفوذ گسترده باورهای مذهبی، به ویژه در سطح جوانان امروز، غریب و باورنکردنی است. هدف این پژوهش، تبیین و تحلیل وضعیت شیعیان روسیه، در عین نگاه به وضعیت مسلمانان آن است و درصدد شناسایی موقعیت و جایگاه شیعیان این کشور بوده، در انتها راهکارهایی برای ارتقای این وضعیت پیشنهاد میدهد. بیشک نقش و جایگاه مسلمانان و شیعیان در روسیه، با توجه به وسعت و وجود قومیتهای مسلماننشین در این کشور، بسیار مهم است و بررسی کار ما نیز ضرورت این اهمیت و جایگاه استراتژیک را بیشتر نمایان خواهد کرد.
در این نوشتار، در بازخوانی و نقد دیدگاههای کلبرگ و مدرسی دربارۀ پیدایش تشیع دوازدهامامی، بر پایۀ روش تاریخی ـ کلامی و با هدف مقایسۀ دیدگاهها و بیان کاستیها و اشتباهات کمترشناختهشدۀ این دو، موارد زیر دانسته شد: کلبرگ پیدایش تشیع دوازدهامامی را «انتقال از امامیه»، و مدرسی «تکامل تدریجی مکتب تشیع» خوانده است. هر دو، تاریخ آن را تقریبا همسان، نیمة قرن چهارم هجری دانسته و در اینباره به موارد انعکاس اندیشة «دوازده امام» در متون کهن استناد کرده و دچار اشتباهاتی بعضا فاحش شدهاند؛ چنانکه هر دو، ثبت عقاید اثناعشری را در برخی متون که کامل به ما نرسیدهاند، انکار نموده و از ثبت آن در برخی منابع غفلت کرده و دیدگاههایی ناهمگون و گاه متناقض داشتهاند. افزون بر این، کلبرگ به همپایگی واژة امامیه با اثناعشریه توجه نداشته و مدرسی نیز دچار «تردیدها» و «تعمیمها»ی ناروا، اشتباه در «شناسایی متن و نسخههای کهن یک روایت» و «بیدقتی در فهم اصطلاحات مهدویت» شده است.
شناخت و ارزیابی رفتارها و مناسبات شیعیان در تعامل با امامان ع ، ره یافتی ضروری برای شناخت دقیق عقاید آنان و سیرة ائمه اطهارع است . این مهم در حوزه های گوناگون اعتقادی ، فرهنگی ، اجتماعی و... نیازمند بررسی است . در پژوهش حاضر، باورها و مناسبات اعتقادی شیعیان با امامان دوازده گانه ع در دوران حضور، مورد بررسی قرار گرفته است ؛ افزون بر این ، گونه های مختلف روابط اعتقادی شیعیان با ائمه ع شناسایی و معرفی شده و به این پرسش که شیعیان چگونه از مقام رفیع معنوی ائمه ع بهره می بردند و آیا روابط شیعیان با امامان ، متناسب با جایگاه الوهی ایشان بوده ، پاسخ داده شده است . تلاش شیعیان عصر حضور، برای شناخت امامان ، دفاع از کیان امامت و پیشوایان معصوم و تمسک به مقام معنوی ائمه اطهارع ، از مهم ترین محورهای مناسبات شیعیان در حوزة اعتقادی است که با وجود تفاوت رفتاری شیعیان در برخی موارد، سیر تکامل معرفتی و رفتاری ایشان در تعامل با امامان ، مشهود است .