دین به خودی خود تاثیری در پیشگیری از وقوع جرم ندارد، در واقع این دینداری است که در پیشگیری از وقوع جرم تاثیرگذار است. تفکیک دین و دینداری از هم سبب رشد و افزایش جرایم اجتماعی شده است. دین به عنوان واقعیت خارجی تا زمانی که در سطح دولتی و حاکمیتی، فردی و اجتماعی پیاده نشود هیچ تاثیری در پیشگیری نخواهد داشت و با گفتن حاکمیت معنوی مشکل حل نمی شود و تنها با پیاده شدن احکام دین مبین اسلام می توان، مشکلات را یکی پس از دیگری مرتفع ساخت. به ظاهر دین حلقه های متفاوتی دارد ولی در نهایت از روحی واحد برخوردار است. دین به عنوان نظامی که از سوی خداوند در قالب کتاب و سنت نازل شده است، معیارها و هنجارهایی برای اندیشه، احساس و عمل دارد. هنجارهای دینی در جامعه دینی که اکثریت آن را دینداران تشکیل داده اند، تا اندازه ای زیاد با هنجارهای اجتماعی مطابقت داشته و تخلف از آن به عنوان انحراف اجتماعی تلقی می شود. با پذیرش شان هدایت گری دین از یک سو و اهمیت هدایت در رعایت هنجارهای دینی از سوی دیگر، ناگزیر باید پذیرفت که دین نمی تواند دغدغه رعایت هنجارهای دینی (خواه هنجارهای دینی اجتماعی و خواه غیراجتماعی) از سوی مردم را نداشته باشد و درصدد مقابله با تخلف از آن هنجارها برنیاید. در واقع، موضع بی تفاوتی قایل شدن برای دین در مبارزه با انحرافات، به منزله در نظر نگرفتن شان هدایت گری دین است. در این مقاله ابتدا مطالبی چند پیرامون چیستی جرم؟ جرم انگاری، مراحل جرم انگاری در روش پالایش، جرم و جرم انگاری در حقوق کیفری اسلام، انواع جرم از منظر اجتماعی، بیان می شود. سپس علل و عوامل بروز جرم شامل دیدگاه های جرم شناسان درباره نقش دین و تاثیر آن در جلوگیری از جرایم (نظریه های موافق و مخالف)، انسان از نگاه دین، فرآیند نهادینه شدن ارزش های انسانی، راه کارهای اعتقادی (ایمان به خدا و ایمان به قیامت)، عبادی، اجتماعی، مجازات به عنوان درمان و مقولات اخلاقی، مذهب درمانی از جنبه های مختلف مورد مطالعه قرار گرفته است. آن گاه با بیان فتاوای علمای شیعه و سنی درباره مواد مخدر، مصرف و استعمال آن، شماری از آیات قرآن کریم، احادیث و روایات معتبر از زبان بزرگان و علمای دین نقل شده است.