همچنانکه در دین اسلام مثل سایر ادیان، شاخههایی به نام مذاهب سربرآورده، در خود این مذاهب نیز شعبههایی به وجود آمده است. شیعه یکی از مذاهب اسلامی است که شعبههایی همچون جعفری، زیدی و اسماعیلی از آن برآمدهاند. بهره شاخهای از فرقه شیعه اسماعیلی است. از آنجا که نام «بهره» برای بسیاری از تحصیلکردهها حتی کسانی که در حوزه تاریخ و فرق فعالیت دارند، نام بیگانهای است، این مقاله بر آن است تا از زوایای گوناگون به معرفی این جماعت اسماعیلی بپردازد. گرچه بهره اسماعیلی و دیگر انشعابات شیعی با مکتب شیعی اصیل اثناعشری فاصله زیادی دارند، اما نباید به فراموشی سپرده شوند، بلکه با شناخت دقیق زوایای فکری ـ اعتقادی آنها میتوان زمینههای وفاق بین آنها و مکتب جعفری را بیشتر کرد. تدوین این مقاله را با چنین رویکردی میباید ارزیابی نمود. «بهره» نام شعبهای از اسماعیلیه هند است که دامنه هندی شاخه مستعلویه به شمار میرود. این جماعت که در سراسر جهان به ویژه در هند، مصر و یمن پراکندهاند، علاوه بر داشتن اشتراکات زیاد با دیگر شیعیان به ویژه شیعه امامیه، دارای باورها و آیینهای خاصی هستند. از نظر سیاسی منفعل، اما از نظر اقتصادی کاملا فعال عمل میکنند. تأسیس بنیادها و مؤسسات و مراکز خیریه در سراسر جهان، اعتبار این جماعت اندک را از نظر اجتماعی بسیار بالا برده است.