سرزمین شام در حد فاصل سدههای چهارم تا ششم هجری، در نتیجه روی کار آمدن دولتهای شیعه در این سرزمین، شاهد گسترش چشمگیر تشیّع و پیدایش حوزههای شیعی در بخشهایی از آن، به ویژه در شهرهایی همچون حلب و طرابلس بوده است. با اینکه منابع تاریخ محلی و عمومی شام در دوره ایوبی و مملوکی، آگاهیهای فراوانی درباره رجال شیعه در این سرزمین به دست دادهاند، و با وجود حجم انبوه مقالهها و تألیفاتی که در این موضوع منتشر شده است، اما هنوز ابعادی از تاریخ تشیع در شهرها و حوزههای مختلف شام مورد توجه قرار نگرفته و تاریخنگاری جامعی در این باره انجام نشده است.
شهابالدین فتیان شاغوری (530-615)، ادیب و شاعر دشمقی در سده ششم و اوایل سده هفتم هجری است که دیوان اشعار وی به تصحیح احمد الجندی منتشر شده و محتوای آن عمدتا شامل قصایدی در مدح پادشاهان و امیران و وزیران است. درباره مذهب و عقیده وی تقریبا همه منابع سکوت کردهاند، اما نویسنده این مقاله، شواهد متعددی از لابهلای دیوان وی ارائه داده که نشان دهنده اعتقادات شیعی شاعر و ارادت وی به اهل بیت علیهم السلام است و چنین نتیجه گرفته که فتیان شاغوری، شاعر شیعه ناشناختهای است که تا کنون هیچ یک از نویسندگان شیعه، به تشیع وی پی نبردهاند.