این مقاله به بیان این امر میپردازد که امام خمینی(ره) نگاهی فرهنگی به جامعه و سیاست و نیز سیاست خارجی دارد و رویکرد فرهنگی امام(ره) به سیاست خارجی نیز نشأت گرفته از مبانی انسانشناختی اوست و سیاست خارجی و رفتار کارگزاران آن را در ارتباط با انسانهای خود ساخته و متقی یا انسانهای فاسق و ستمکار میداند. با مطالعه و بررسی دیدگاه امام(ره) در ارتباط با راهبردها و اهداف خرد و کلان دولت اسلامی در قلمروی سیاست خارجی به این نتیجه میرسیم که هر یک از آنها با توجه به اهداف فرهنگی و ارزشی معنا مییابد. پس ارزشهایی که ماهیت انسانی و الهی دارد، و در قلمروی وظایف و رسالتهای دولت اسلامی قرار میگیرد و اساسا فلسفه تشکیل دولت اسلامی تحقق بخشیدن به اهداف بزرگ الهی- انسانی است که انبیای الهی و امامان(ع) به دنبال آن بودند. از این نظر، میتوان گفت که در یک دولت اسلامی، اهداف مادی یا قدرت و منافع ملی صرفا هدف نیست؛ بلکه این اهداف به تبع اهداف معنوی، فکری و فرهنگی معنا و مفهوم مییابد.
بدون تردید مرجعیت علمی، یعنی تبیین و تفسیر آیات مبهم و متشابه و بیان معارف و احکامی که به روشنی و صراحت در قرآن کریم نیامده، مانع برداشت نادرست و نزاع علمی در میان مسلمانان است. این امر از شئون و وظایف پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله است که پس از ایشان به اهل بیت علیهم السّلام واگذار شد. یکی از ادله مهم این مسئله که در منابع روایی اهل سنت نیز به آن پرداخت شده، روایات نبوی مورد پذیرش اهل سنت است. ایشان معتقدند اگر چیزی با سنّت نبوی که در راس آن سخنان رسول خداست اثبات شده باشد، حجت و معتبر است. احادیثی مانند ثقلین، مدینه العلم و سفینه نوح از جمله روایات بیان کننده مرجعیت علمی اهل بیت علیهم السّلام است که در این نوشتار با روش تحقیق تحلیلی- توصیفی و با مراجعه به منابع کتابخانه¬ای، چگونگی دلالت آنها بر مرجعیت علمی عترت پیامبرصلی الله علیه و اله با تکیه بر منابع مکتوب اهل سنّت بررسی شده است. در این جستار این نتیجه به دست آمده است که پاره¬ای از این احادیث تنها در مورد حضرت علی علیه السّلام وارد شده است، اما از آنجا که علم آن حضرت بعد از ایشان به دیگر امامان منتقل شده است، این شان شامل دیگر معصومین علیهم السّلام نیز خواهد شد.