سياست و عملکرد ابوعبدالله شيعي در دوره دعوت و دوره يک ساله استقرار او در قيروان با سياست و عملکرد عبيدالله مهدي، نخستين امام و خليفه فاطمي، در قبال اهل سنت متفاوت بود؛ ابوعبدالله در قبال آنان سياستي توام با مدارا داشت، اما عبيدالله سياست سختگيرانه و متعصبانه اي پيش گرفت. اعمال دو سياست مختلف- صرف نظر از خصوصيات فردي عاملان آن- معلول شرايط و مقتضيات سياسي و اجتماعي اين دوره ها بود. سياست ابوعبدالله متناسب با دوره دعوت، مبتني بر جذب مخالفان، خاصه مخالفان مذهبي بود تا زمينه شکل گيري دولت جديد فراهم گردد؛ اما سياست عبيدالله در جهت تثبيت حکومت جديد با تاکيد بر هويت مذهب اسماعيلي آن بود.