کتابخانه مجازی ادبیات

سخن از رنجى است دیر پاى که چون شعله اى شمع وجوداندیشمندان درد آشناى هشیار را سوزانده است . سخنى است آشنا که ده ها سال و شایدبیتر است که از ناى مصلحان دلسوز و عالمان آگاه به گوش جان رسیده است ولى هزاراسف ! که در طول این روزگار مرهمى شایسته و بایسته براین رنج فریاد برانگیز نهاده نشده است تا آنجا که این فریاد آشناى ناشنوده انگاشته شده امروز خود مشکلى دیگر شده است چرا که گویى ساکنان خانه به فریاد بى امان دردمندى که دمادم رنج خویش را فریاد مى زندانس گرفته اند و بى تفاوت از کنارش مى گذرند در چنین شرایطى فریادگر را چاره اى نیست جز آنکه فریادى عمیق تر و آهنگى هشدار دهنده تر بسراید تا مگر تحولى بیافریند و دارویى بیابد. و ما را نیز راهى جزاین نیست .

ظام شاهیان دکن از تسنن حنفی به تشیع امامی، روی آوردند. پژوهش حاضر می کوشد ضمن بازخوانی روایات مربوط به تغییر مذهب آنان از خلال منابع، اصلی ترین عوامل آن را تحلیل کند و پیامدهای تشیع نظام شاهیان در این منطقه را مشخص نماید. در این باره به برخی نظریات مطرح شده برای تغییر مذهب، مانند خواب دیدن برهان شاه یا خلوص وی و تاثیر شیخ طاهر بر او در منابع این دوره تاکید شده است؛ در حالی که مدعای اصلی این پژوهش ـ که با شیوه تبیین تاریخی انجام شده ـ بر این مبناست که تغییر گرایش مذهبی نظام شاهیان از تسنن حنفی به تشیع، بنا به دلایل سیاسی و تمایل و نزدیکی به حکومت صفویه صورت پذیرفت و پیامدهای این امر بنا به دلایل متعدد از جمله سرعت این دگرگونی، به بروز اختلافات و درگیری هایی انجامید که به دلیل نبود زیربناهای مستحکم عقیدتی، تشیع نتوانست به عنوان جریانی مستمر در این منطقه بقا یابد.

هدف این پژوهش، بررسی چگونگی معرفی مفوضه و عقاید آن‌ها در منابع اعتقادی ـ روایی و فرق‌نگاری و نیز بررسی تطور تاریخی رویارویی و مبارزات علمای شیعی از سده سوم تا ششم و مشخص کردن نقطه اوج آن است. از این‌رو، این پرسش مطرح است که رویکرد و رویارویی علمای شیعی نسبت به تفویض غالیانه از آغاز مواجهه آن‌ها تا ابتدای سده ششم هجری چگونه بوده است و فرق‌نگاران چگونه مفوضه را به تصویر کشیده‌اند؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد منابع اعتقادی ـ روایی برخلاف منابع فرق‌نگاری به تفصیل بدین جریان پرداخته‌اند. این امر نمایانگر دغدغه علما نسبت به انتشار گسترده عقاید تفویضی در جامعه شیعی و تلاش آنان در ابطال ادعاهای گوناگون مفوضه است. یافته‌های دیگر حاکی از آن است اوج مبارزات علمای شیعه در سده چهارم هجری بوده و پس از آن روند نسبتاً کاهشی داشته است.