الفانتساب کتابی به ابن نمیله محمد رضا خادمیان قاضی شمس الدین سنان بن عبد الوهاب بن نمیلة الحسینی(م 648)از علمای امامیه در قرنهفتم هجری است و در مدینه منوره به منصب قضا اشتغال داشته است. سرگذشت ایشان در قضاة المدینة المنورة(ص 216-220)بیش از سایر مصادر دیده میشود1در هیچ کداما ز این منابع،و منابع دیگر و فهارس مخطوطات و کتابشناسیها اثری از ابن نمیلةمعرفی نشده است. ولی در موسوعة مکة المکرمة و المدینة المنورة(ج 2،ص 590)اثری با عنوانالشجرة المبارکة العلویة الفاطمیة الحسنیة به وی نسبت داده شده و افزوده شده که تصویری ازاین اثر مخطوط در«جامعة الإمام محمد بن مسعود الإسلامیة»(ریاض)،در بخش تاریخ،به شماره1984 نگهداری میشود. با پیگیری حجة الاسلام آقای شیخ حسین واثقی تصویر این نسخه خطی از عربستان به مؤسسهکتابشناسی شیعه ارسال شد و با بررسی آن معلوم شد که قطعا نامش الشجرة الشریفة المبارکةنیست و احتمالا نام کتاب بحر الأنساب است و دلیلی مبنی بر اینکه تألیف ابن نمیله باشد دردست نیست.
کتاب بستان الناظرین فی معرفه ائمه الهادین اثر محمد یوسف بیکا که در سال 1119 - 1120 نوشته شده، شرح چهل حدیثی است که نویسنده ضمن آن سعی کرده است به مسائل مختلفی که به تشیع و اعتقادات صحیح او مربوط می شود، بپردازد. در واقع، می توان آن را اثری در معرفی شیعه و ویژگی های آن دانست. نویسنده در نوشتار پیش رو، با ارائه گزارشی از کتاب، محتوای آن را در بوته بررسی قرار داده است.
شرح حال شیخ محمد بن علی عمری (حدود 1330 - 1432 ق) و مجاهدات او در جهت ترویج و احیای فرهنگ شیعی در مدینه منوره در این مقاله بررسی شده است. عمری پس از تحصیل در نجف (1349 - 1372 ق) به مدینه بازگشت. و در مدت حدود شصت سال اقامت در مدینه توانست به شیعیان آنجا انسجام فکری و مالی دهد.