شیعیان کشمیر اکنون به چهار گروه عمده تقسیم میشوند.این گروهبندی، باعث شده تا آنان حتی در مسائل کوچک و روزمره نیز اختلاف نظر داشته باشند.شیعیان از لحاظ اقتصادی نیز از فرقههای دیگر ضغیفتر هستند.لذا کارکشی از کودکان مانند قالیبافی معمول است.در ادارههای دولتی(مرکزی و ایالتی)اشتغال شیعیان،بیشتر از 2%نیست.درحالیکه 51%جمعیت را تشکیل میدهند.سوادآموزی بین شیعیان 01-51 درصد و بین دختران و زنان 5-6 درصد است. وضعیت فرهنگی کشمیر یکی از موضوعات اصلی است که دولتمردان هندی از آن بهرهبرداری سیاسی میکنند.شیعیان کشمیر،هم از طرف دولت هند و هم از طرف اهل سنت،مورد هجوم تهاجم فرهنگی قرار گرفتهاند.آنان برای مقابله با این تهاجم،هیچ نوع امکانات و وسایل در اختیار ندارند. وضعیت دینی شیعیان نیز اسفبار است.در حدود نیمی از جمعیت شیعیان کشمیر،از مسائل ابتدایی و روزمره مانند مسائل تقلید بیخبرند.شیعیان کشمیر عاشقانه برای اهل بیت علیهم السلام پول میدهند،اما تشکیلاتی نیست که از این پولها استفاده بهینه بکند.هزینههای هنگفتی برای ساخت حسینیهها میپردازند،ولی از فکر شعور حسینی خالی هستند.
دوره فاطمیان از دورههای برجسته تاریخ اسلام است که با توجه به گستره زمانی و وسعت قلمرو حکومتی سزاوار تحقیقات جدی و جدید است. حکومت دویستسالهشان بر مصر و تأثیرگذاریشان بر تمدن اسلامی به خودی خود کافی است که آنها را شایسته چنین امعان نظری کند. تحقیق حاضر با هدف شناخت اقدامات عملی فاطمیان مصر در راستای کمک به ایجاد تمدن اسلامی انجام شده است. بدین منظور اقدامات عملی خلفای فاطمی، که از مظاهر تمدنساز محسوب میشود، نظیر مناسبات ایشان با قدرتهای همجوار، ساخت و ایجاد مراکز علمی و کتابخانهها، تشکیل کرسیهای علمی در قالب دارالحکمهها و دارالعلمها و فعالیتهای دیگر نظیر ترجمه و تألیف کتب بررسی شده است. پژوهش حاضر به روش توصیفیتحلیلی با استناد به منابع تاریخی و دست اول بر این نکته نیز تأکید میکند که فاطمیان در دوره حکومت بر مصر توانستند به دلیل اقتضائات سیاسیاجتماعی در جهت آرمانهای آزادیخواهانهشان و در راستای کمک به تمدنسازی مسلمانان سیاست تسامحگرایانهای را در پیش بگیرند. اتخاذ این رویکرد و سیاست تساهل و تسامح در برابر ادیان و مذاهب دیگر به میزان چشمگیری در شکلگیری تمدن اسلامی قرون سوم و چهارم، که از آن به دوران طلایی تمدن اسلامی یاد میشود، تأثیرگذار بوده و چون مناسبات این دولت با دولتهای همجوار و همزمان در این تأثیرگذاری و نقش آنان در شکوفایی فرهنگ و تمدن و رواداری مذهبی تأثیر داشته است، این محور نیز در آغاز نوشتار بررسی میشود.
درباره زمان پیدایش و شکلگیری مراسم روز عاشورا در میان جوامع شیعی، با استناد به گزارشهای مورخان معتبر عراقی همچون ابن جوزی (المنتظم، ج۱۴، ص۱۵۰) و ابن اثیر (الکامل فی التاریخ، ج۸، ص۵۴۹) مبنی بر عزاداریهای شیعیان بغداد در روز عاشورا که در زمان معزّالدوله دیلمی (حکومت: ۳۳۴-۳۵۸ق) از سال ۳۵۲ق آغاز شد و در سالهای بعد نیز ادامه یافت، دیدگاهی که میان بسیاری از اسلامشناسان و پژوهشگران تاریخ تشیع، از جمله علیاصغر فقیهی (تاریخ آلبویه، ص۳۰)، هاینس هالم (شیعه، ص۶۱)، حمزة الحسن (طقوس التشیّع، ص۴۴۰) و دیگران رواج یافته، آن است که این عزاداریها، نخستین مراسمهای رسمی و عمومی روز عاشورا در میان جوامع شیعی بوده و در واقع آلبویه نخستین حکومتی بودهاند که برپایی چنین مراسمی را حمایت کرده و به ترویج آن پرداختهاند. چنانکه گزارشهای همان مورخان، حاکی از برپایی مراسم جشن و سرور روز غدیر پیش از مراسم سوگواری روز عاشورا، یعنی به فاصله زمانی کمتر از یک ماه از آن بوده است.
طائفهء چک در سال 962 هجری به پادشاهی دست پیدا کرد.این دوره که پادشاهانش شیعه اثنی عشری بودند یک دوره استثنائی در تاریخ تشیع پرفراز و نشیب کشمیر به حساب میآید.در این دوره که 32 سال به طول انجامید 6 نفر از شیعیان حکومت کردند.این دوره سبب شده است که تشیع بیش از گذشته در کشمیر توسعه و گسترش یابد به گونهای که بیشتر جمعیت کشمیر را شیعیان تشکیل میدادند.
تبلیغ دین اسلام در کشمیر توسط روحانیان و صوفیان ایران و آسیای مرکزی آغاز شد. سفر میرشمس الدین از خراسان به آنجا و فعالیت او، سبب شد تا تشیع بیش از پیش در کشمیر رواج یابد. دوره چکها که شیعه بودند، دورهای استثنایی و طلایی در تاریخ تشیع پرفراز و نشیب کشمیر به حساب میآید. شیعیان کشمیر در حال حاضر، در تمام زمینهها از دیگر فرقهها و ادیان موجود عقب ماندهتر هستند. علت اصلی عقبماندگی شیعیان، تقسیم شدن آنان به گروههای مختلف است.