«علم امام» از مسائلي است که همواره اذهان علما و متفکران شيعي و حتي بسياري از پيروان ائمه عليهم السلام را به خود مشغول کرده است. بدين روي، سبب ايجاد پرسش هايي از ائمه اطهار عليهم السلام در اين باره شده است. با توجه به پرسش هاي متعددي که در اين زمينه مطرح است، اين نوشتار تنها از يک منظر به اين مساله مي پردازد که آن، علم امام از منظر علماي شيعه است، به اين که شعاع اين علم چه مقدار است و تا کجا امتداد و وسعت دارد. با وجود وحدت نظر انديشمندان شيعي در برخي حوزه هاي بحث علم امام، در بعضي موارد از جمله پرسش مزبور، پاسخ هاي واحدي دريافت نمي شود و به طور کلي، همه نظريه ها را مي توان در سه ديدگاه تقسيم کرد: رويکرد ترديد و سکوت، رويکرد محدوديت علم امام، رويکرد احاطه علمي کامل امام به همه چيز.
در میراث مکتوب اسلامی، آثاری چند به تکنگاری درباره قبرستان بقیع و مدفونین در آن اختصاص یافته است که از آن جمله میتوان به کتاب الروضة المستطابة فیمن دُفن بالبقیع من الصحابة از مؤلفی ناشناس (نگاشته شده در 1175ق) اشاره کرد. اما نخستین و در عین حال مفصّلترین تکنگاری در این باره، کتابالروضة الفردوسیة والحضرة القدسیة اثر جمالالدین محمد بن احمد بن امین آقشهری (درگذشته 739ق) به شمار میآید.
نهضت علویان طبرستان یکی از مهم ترین حرکت های شیعی زیدی در ایران محسوب می شود که در سال های 250-360 ه ق در منطقه طبرستان حکومت کردند. اسلام در طبرستان، قیام علویان و ظهور فرقه زیدیه، ظهور علویان، خلفای زیدیه، آراء و عقائد زیدیه و علمای زیدی از رئوس این مقاله است.
علویان طبرستان نام حکومتی شیعی است که در 250 هجری قمری در ناحیه مازندران امروزی تشکیل شد. این منطقه به دلیل دوری از مرکز خلافت و موقعیت سخت جغرافیایی محل تجمع شیعیانی قرار گرفت که مورد آزار و اذیت حکومت ها بودند. داعیانی که در این منطقه حکومت کردند شیعیان زیدی بودند. این حکومت در نهایت در سال 316به دست آل زیار منقرض شد.