محمدعلی مدرس تبریزی مشهور به مدرس خیابانی در ۱۲۹۶ هـ . ق در تبریز متولد شد. ادبیات عرب و مقدمات و فقه و اصول را در مدرسه «طالبیه» فراگرفت. علوم معقول را در محضر آیت‌الله میرزا علی لنکرانی، خارج فقه و اصول را نزد آیت‌الله حاج میرزا ابوالحسن مجتهد مشهور به انگجی و آیت‌الله میرزا صادق مجتهد تبریزی و ریاضیات را نزد میرزا عبدالعلی منجم آموخت. بعد به درجه اجتهاد نائل آمد و از مراجع بزرگ آن زمان آیت‌الله سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، آیت الله سید صدرالدین صدر، آیت الله میرزا محمدعلی شاه‌آبادی تهرانی، آیت‌الله محمدحسین کاشف الغطاء و میرزا عبدالحسین رشتی اجازه اجتهاد یافت. همچنین از شیخ محمدحسین آل کاشف‌الغطاء، سید محمدعلی هبةالدین شهرستانی و شیخ آقا بزرگ طهرانی اجازه روایت گرفت.
او مدت دوازده سال، در اواخر عمرش، در مدرسه سپهسالار تهران به بحث و تألیف و تحقیق پرداخت. استاد در طول حیات خود شاگردان بزرگی تربیت کرد که از آن جمله می‌توان به شیخ محمد خیابانی، سید محمدرضا علوی تهرانی، مهدی محقق و احمد مهدوی دامغانی اشاره داشت. مدرس تبریزی سرانجام در سال 1333 در تبریز درگذشت و در مقبره شیخان قم به خاک سپرده شد.
