در نوشتار حاضر، سرگذشت بانویی عارف به رشته تحریر درآمده، آراء عرفانی او به بوته نقد و تحلیل گذاشته شده و کراماتی از این بانو نقل گردیده و به همه علاقهمندان عرفان و سیر و سلوک، به اجمال معرفی گردیده است.
صفویان نخستین سلسله حکومتی ایران بودند که توانستند ترکیبی پررنگ و نتیجهبخش بین تصوف و تشیع ایجاد نموده و شالوده حکومت خود را بر آن قرار دهند. در پیدایش و قدرتیابی صفویه، علاوه بر تشیع و تصوف و پیوند آن دو، مسألة آناتولی، خانقاه اردبیل و قزلباشان نقش مؤثری داشت. صفویان قبل از آنکه باورهای شیعی را در خدمت اهداف سیاسی خود گیرند و گرایشهای سیاسی از خود نشان دهند، در عالم تصوف سیر میکردند. قزلباشان که در ابتدا مترادف با صوفی بودند، در تثبیت حکومت صفوی نقش اساسی ایفا نمودند و نفوذ همهجانبهای در حکومت صفویه داشتند که با ورود علمای جبلعامل در عصر طهماسب یکم، رابطه مریدی و مرادی به رابطة شرعی بدل گردید و از نفوذ صوفیان کاسته شد و در نتیجه، درگیری بین اهل طریقت و شریعت آغاز گردید که در عهد شاهان صفوی تا حدی محسوس نبود، اما بعدها روند تصوفزدایی شدت گرفت و حتی تعداد زیادی از صوفیان، نفی بلد شدند که علل این درگیری را در عملکرد صوفیان میتوان جستوجو کرد. در این پژوهش، برآنیم تا با روش تاریخی و توصیفی ـ تحلیلی، ابعاد این مسأله را واکاوی کنیم.