بزرگ ترین تحول جامعه ی سیاسی ایران در اواخر دهه ی1290ه‍.ش کودتای سوم اسفند به فرمان دهی رضاخان بود. شرایط سیاسی و اجتماعی ایران به گونه ای فراهم گردیدکه کودتا در بین علما و ملیون مقاومتی به وجود نیاورد. در این پژوهش، با روش توصیفی- تحلیلی، مواضع علما در برابر این رخ داد مورد توجه قرار گرفته است. با وجود سرخوردگی های ناشی از حوادث پس از مشروطه و انزوا و گوشه گیری بسیاری از علما در مدت پنج سالی که از کودتای1299ه‍.ش تا تغییر سلطنت قاجار به پهلوی به طول انجامید، علما نقش مهمی در امور سیاسی و اجتماعی ایفا کردند. در این ایام، اوضاع واحوال سیاسی ایران به تقویت قدرت نظامیان منجر شد. رضاخان با کودتا در جنبه ی سیاسی ظاهر شد و با اتکا بر قدرت نظامی به تثبیت موقعیت خود پرداخت. او نیز در مبارزه برای رسیدن به قدرت، تمایل به حفظ شعائر مذهبی را در دستور کار خود قرار داده بود. وی به این وسیله توانست نظر مساعد بسیاری از مردم و روحانیان داخل وخارج را نسبت به خود جلب نماید.

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

557927f8a3136.jpg

امامت از دیدگاه اسماعیلیه و زیدیه

محسن پرویش

امامت نخستین مسئلۀ بحث ‏برانگیز و اختلاف‏ آفرین در تاریخ اسلام است که نخستین دسته بندی‏ها و انشعاب‏ها را، پس از رحلت پیامبر اکرم (ص)، در میان مسلمانان به وجود آورد. فرقه‏ های اسماعیلیه و زیدیه از مهم‌ترین فرقه ‏های شیعه، بعد از شیعۀ اثنی‏ عشری، به شمار می‏روند که هنوز حیات سیاسی و اجتماعی دارند، اما دیدگاهشان به مسئلۀ امامت از سده‏ های نخستین اسلامی شکل گرفته است. یافته ‏های پژوهشی نشان می‏دهد که این دو فرقه نخست معتقد به امامت و رهبری اهل‏ بیت پیامبر بودند. اما با گذشت زمان، کسانی جز ایشان را امام و رهبر خویش گرفتند. بدین ‏سبب، زمینه‌های انحراف در بین آنها کم‏ کم آشکار شد. در این مقاله برآنیم با تکیه بر روش تاریخی، بحث امامت را از دیدگاه دو فرقۀ اسماعیلیه و زیدیه بررسی کنیم.

کلام و فرق/کلام و اعتقادات/امامت
مقاله