کتابخانه مجازی ادبیات

« الغيبة للنعمانى»، از ابو عبد الله، محمد بن ابراهيم بن جعفر كاتب نعمانى، مشهور به ابن زينب، از راويان بزرگ شيعه در اوايل قرن چهارم هجرى است. اين كتاب، به زبان عربى و حاوى رواياتى از ائمه معصومين( ع)، در باره غيبت امام زمان( عج) و خصوصيات آن حضرت و عصر ظهور و ويژگى‏هاى آن دوران مى‏باشد. مؤلف، در باره انگيزه نگارش اين كتاب، مى‏گويد:« من، در جامعه مى‏ديدم شيعيان و علاقه‏مندان به محمد و آل محمد( ص) به گروه‏هاى مختلفى تقسيم شده‏اند و نسبت به امام زمان و ولى امر و حجت پروردگار خود سرگردان گشته‏اند. پس از بررسى، دليل آن را غيبت آن حضرت يافتم، چنان‏كه رسول خدا و حضرت على و ائمه معصومين نيز به آن اشاره نموده‏اند، لذا به يارى خداوند بر آن شدم تا رواياتى كه مشايخ بزرگ روايى، از امير المؤمنين و ائمه معصومين، در باره غيبت امام عصر( عج) روايت كرده‏اند، جمع‏آورى نمايم. بسيارى از رواياتى را كه اكنون در اختيار من است، علماى اهل تسنن نيز روايت كرده‏اند، البته روايات آنان در اين باره، بسيار گسترده‏تر از رواياتى است كه اكنون در اختيار من مى‏باشد.» اين كتاب، در سال 342 ق، در اوايل غيبت كبرى، در شهر حلب، به نگارش درآمده است. اين كتاب، توسط ابو الحسين، محمد بن على شجاعى كاتب، از آغاز تا پايان بر مؤلف آن، محمد بن ابراهيم قرائت شده و مؤلف نيز اجازه روايت آن را به وى داده است. ديگر روات نيز در نزد شجاعى قرائت مى‏كردند، سپس فرزند او، حسين بن محمد شجاعى، نسخه قرائت شده در نزد مؤلف و ديگر كتاب‏هاى پدرش را در اختيار نجاشى كه از مشايخ بزرگ شيعه است، قرار داده و از اين طريق، كتاب، به دست ما رسيده است.

« الغيبة للنعمانى»، از ابو عبد الله، محمد بن ابراهيم بن جعفر كاتب نعمانى، مشهور به ابن زينب، از راويان بزرگ شيعه در اوايل قرن چهارم هجرى است. اين كتاب، به زبان عربى و حاوى رواياتى از ائمه معصومين( ع)، در باره غيبت امام زمان( عج) و خصوصيات آن حضرت و عصر ظهور و ويژگى‏هاى آن دوران مى‏باشد. مؤلف، در باره انگيزه نگارش اين كتاب، مى‏گويد:« من، در جامعه مى‏ديدم شيعيان و علاقه‏مندان به محمد و آل محمد( ص) به گروه‏هاى مختلفى تقسيم شده‏اند و نسبت به امام زمان و ولى امر و حجت پروردگار خود سرگردان گشته‏اند. پس از بررسى، دليل آن را غيبت آن حضرت يافتم، چنان‏كه رسول خدا و حضرت على و ائمه معصومين نيز به آن اشاره نموده‏اند، لذا به يارى خداوند بر آن شدم تا رواياتى كه مشايخ بزرگ روايى، از امير المؤمنين و ائمه معصومين، در باره غيبت امام عصر( عج) روايت كرده‏اند، جمع‏آورى نمايم. بسيارى از رواياتى را كه اكنون در اختيار من است، علماى اهل تسنن نيز روايت كرده‏اند، البته روايات آنان در اين باره، بسيار گسترده‏تر از رواياتى است كه اكنون در اختيار من مى‏باشد.» اين كتاب، در سال 342 ق، در اوايل غيبت كبرى، در شهر حلب، به نگارش درآمده است. اين كتاب، توسط ابو الحسين، محمد بن على شجاعى كاتب، از آغاز تا پايان بر مؤلف آن، محمد بن ابراهيم قرائت شده و مؤلف نيز اجازه روايت آن را به وى داده است. ديگر روات نيز در نزد شجاعى قرائت مى‏كردند، سپس فرزند او، حسين بن محمد شجاعى، نسخه قرائت شده در نزد مؤلف و ديگر كتاب‏هاى پدرش را در اختيار نجاشى كه از مشايخ بزرگ شيعه است، قرار داده و از اين طريق، كتاب، به دست ما رسيده است.