شهر شوشتر،همواره،از همان دورهء ساسانی،از شهرهای مهم ایران محسوب میشده و در طول تاریخ چهرههای درخشانی در عالم علم واندیشه و فقه و...از آن سر بر آوردهاند.از جملهء این بزرگان،عالم نامی،علی بن حسین نجار،بود که در قرن یازدهم میزیست و بعدها فرزندان و احفاد او در علم و زهد به مراتب والایی رسیدند.و از آن جمله،مرحوم شیخ جعفر شوشتری جامع جمیع علوم فقهی وشرعی زمان خود و از مشاهیر بزرگ عالم تشیع به شمار میروند. در این مقاله،با اشارهای به پیشینهء تاریخی شهر شوشتر و معرفی برخی از بزرگان و عالمان آن دیار،سلسلهء جلیلهء شیخ شوشتری-تا به امروز-معرفی میگردد.
قاضي سيد نور الله مرعشي شوشتري (شهيد ثالث) از علماي شهیر سده دهم و يازدهم هجري در شوشتر زاده شد (956 ق) و پس از بهرهگيري از عالمان آن روزگار و پدرش سيد شريفالدين، براي کامل کردن تحصيلاتش به مشهد رفت و بر اثر آشوبهاي عصر شاه اسماعيل دوم، به هند کوچید. او بر اثر تسلطش بر علوم مذهبي و مكاتب فقه اهل تسنن، به بالاترين منصب قضاوت در دوره اكبر شاه گوركاني راه يافت و افزون بر قضاوت و تدريس، به پشتیبانی شماری از شيعيان دربار گوركانيان، آثار مهمي در عرصه فرهنگ شيعي پدید آورد و عصر بيداري شيعيان هند را بنیاد گذارد؛ یعنی به آنان كمك كرد تا جایگاه برجسته خود را در سنت اسلامی نمایان کنند و سرانجام بر اثر همين کوششها بهویژه نوشتن احقاق الحق، به شهادت رسيد. این نوشتار با توجه به کوششهای علمی، فرهنگی و اداری قاضی نورالله در هند، به تبیین جایگاه او در پیشبرد روند رشد فرهنگ شیعی و نگاهبانی آن میپردازد.