به علت کثرت, توسعه و پیشرفت سریع علوم, تنها راه دست یابى و آگاهى سریع, آسان و همگانى به علوم و فرهنگها, روش دایرةالمعارفى یا همان روش الفبایى است که در ارائه مطالب و معلومات به شکل جدید, سهم فراوانى دارد. ناگفته نماند که این روش, نخست از گردآورى معلومات از مصادر و تقسیم آنها بین شمارى از عناوین, با ترتیب الفبایى و گاه تعدیل یا بازنویسى عبارات فراتر به نظر نمى رسد, امّا پژوهش گرانى که این روش را در تدوین علوم, بویژه فقه, آن هم در گستره دایرةالمعارف فقه اهل بیت برگزیده اند, بیشتر سختى و مشکلات آن را درمى یابند, زیرا در فقه, حجم, گستردگى و انبوهى مطالب, بسیار است و کثرت و گوناگونى آراء و اختلاف گرایشها و برداشتهاى فقهى و فراوانى مصادر و تفاوت لغات, با نگاه به گذشت زمان, بر پیچیدگى و مشکلات کار مى افزاید; چه برسد که بخواهیم, در گردآورى معلومات تا حدّ وسیعى, استقراء و کاوش کنیم و مخاطبان خود را تنها اهل فن و تخصص بدانیم.