این تحقیق میکوشد تا توهم شیعههراسی را، به عنوان یکی از مهمترین تهدیدات بیداری اسلامی، کالبد شکافی نماید. از این منظر، علل بروز و راهکارهای مقابله با آن مهمترین دغدغه این نوشتار است. به نظر نگارنده استراتژیستهای هژمونی بینالمللی، بعد از ظهور بیداری اسلامی در ایران، متوجه پتانسیل بالای قدرت نرم شیعه در جهت جریانسازی عدالتطلبی، ظلمستیزی و استقلالطلبی شدند که اگر کنترل نشود به زودی مرزهای ایران را درمینوردد و زمینه گسترش اسلام سیاسی و دولتهای اسلامی مشابه ایران را در منطقه خاورمیانه فراهم میآورد. از این رو پروژه شیعههراسی به منظور مصادره مفاهیم اصیل اسلام ناب طراحی شده است که راهکار مقابله با آن، بصیرت سیاسی و واکاوی آموزههای صلحجویانه، وحدت طلبانه و کنش ارتباطی متعقلانه و معنویتخواهانه اسلام است.
پس از هجوم مغول به ایران و در فاصله قرن های هفتم تا دهم هجری قمری، قیام هایی به وقوع پیوست که به عنوان عکس العمل سیاسی - مذهبی در برابر شرایط پیش آمده، نه با اعتقادات شیعی صرف و نه با عقاید سنی، بلکه با رویکردی شیعی-صوفی وارد منازعات سیاسی شد. مقاله حاضر متکی بر نظریه گفتمان لاکلا و موفه و با تحلیل محتوای جامع الاسرار و منبع الانوار سید حیدر آملی، در صدد فهم چیستی مبانی نظری نهضت های یادشده برآمده است. از ان جا که بررسی تمامی نهضت های مورد نظر ممکن نبوده است، محققان با بررسی سه جنبش سربداران، مرعشیان و مشعشعیان، به عنوان نمونه های پژوهش، تلاش کرده اند نشان دهند شکل گیری گفتمان شیعی-صوفی در قرن های هفتم تا دهم هجری قمری، و تجلی فرایند حاشیه رانی رقیب توسط گفتمان، بروز نهضت های مورد نظر را موجب گردیده است.