«غلو» به عنوان جریانی انحرافی در دین و دینداری و نیز اهل غلو از دیرباز از پدیدهها و معضلات فرهنگ اسلامی نزد مسلمانان شناخته میشوند، هرچند بیشتر مسلمانان از «فرق مختلف»، خود را مبرا از این گرایش اعلام میدارند. اینکه غلو چیست، آغازگران غلو چه کسانی بودند، علل ظهور غلو چیست و اعتقادات غلو کدامند و به طور کلی، کدامیک از دو فرقه شیعه و اهل سنت عملا مبتلا به غلو میباشند، سؤالاتی هستند که این مقاله به روشی کتابخانهای، تا حد امکان به آنها پاسخ میدهد. غلو میتواند مصادیق بسیاری داشته باشد و منحصر به فرقهای خاص نیست و نمیتوان برای آن آغاز یا آغازگرانی خاص تعیین کرد و تمام مسلمانان، بلکه تمامی آدمیان، کمابیش بدان گرفتار آمدهاند. اما آنچه مهم است مبرا بودن تشیع اصیل از غلو است.
مصحف امام علی(ع) که نسخه دستنوشته آن حضرت از قرآن کریم به املاء پیامبر اکرم(ص) میباشد جزء میراث و منابع گرانبهای علوم امامان شیعه است. وجود این مصحف بر طبق روایات هر دو مذهب شیعه و اهلسنت مورد تأیید قرار گرفته و غیرقابل انکار میباشد. دیدگاه مشهور عالمان شیعه این است که محتوای مصحف علی(ع) در ترتیب سورهها و احتمالاً در تعداد اندکی از آیات و وجود تفسیر و تأویل آنها با مصحف موجود تفاوت دارد. اما برخی از معاصران معتقدند که میان این مصحف با قرآن موجود در چینش آیات و سُوَر تفاوتی نیست بلکه صرفاً در مصحف علی(ع) تفسیر، تأویل و شأن نزول آیات ذکر شده است. در این نوشتار ضمن معرفی محتوای این مصحف، دیدگاههای مختلف شیعه و سنی مورد بررسی قرار گرفته و شبهات وهابیت در رد وجود مصحف پاسخ داده شده است. نیز به نقد و بررسی دیدگاههای متفاوت دانشمندان شیعه در نحوه چینش آیات و سُوَر مصحف امام(ع) پرداخته و ضمن نقد برخی از نظریات که تفاوت دو مصحف را فقط به چینش سورهها فروکاهیدهاند، دیدگاه معاصران مقبولتر ارزیابی گردیده است.
پذیرش وجود لایه های معرفتی برتر و لوازم آن، اهمیت جایگاه اسرار در رسیدن به فهم دقیق از معارف دینی را جلوه گر می سازد. نگاشته حاضر میکوشد با رویکردی توصیفی–تحلیلی و با استفاده از داده های کتابخانه ای، پس از بررسی معناشناختی سر و اشاره به خاستگاه آن در اسلام، دلایل استفاده پیشوایان شیعه از اسرار را بیان دارد؛ سپس به اهمیت واکاوی مسئله سر و انتقال بخشی از اسرار موجود در میان مجموعه معارف اهل بیت (ع) می پردازد؛ همچنین زوایای ایجابی و سلبی اسرار و افشای آن را نمایان می سازد تا با اثبات لایه های متناظر آموزه های شیعی، به پیامدهای آن مروری داشته باشد.
بنا بر برخی از احادیث،به نظر میآید در اسلام مشورت با زنان نهی و سخت مذمت شده است و معمولا در اثبات حرام بودن و ممنوعیت شرعی ورود زنان به عرصههای مدیریتی جامعه به این احادیث و حکم مأخوذ از آن استناد میگردد.اما این احادیث کدامند؟وضعیت آنها از حیث معنا و سند چگونه است؟تا چه اندازه،بهطور کلی و در تمام ازمنه یا بهطور خاص و در زمان حاضر،میتوان بر آنها اتکا کرد؟ این مقاله،که به روش کتابخانهای،مقایسه و تجزیه و تحلیل دادهها انجام شده، میکوشد آن تعداد احادیثی را که معمولا در این بحث به آنها استناد میشود،از حیث متن و سند،براساس معیارهای نقد حدیث،مورد بررسی قرار دهد تا پاسخی مناسب به پرسشهای مذکور باشد. امید است که این مقاله در جهت روشن کردن گوشهای از حقایق دینی و عرضه آنها بر جامعه کنونی،بخصوص زنان،گامی مثبت به جلو برداشته باشد.
از جمله موضوعاتي كه پس از رحلت پيامبر6 رخ داد، مسئله نفاق و منافقان در جامعه اسلامي بود كه باعث شد در جامعه اسلامي تازه تاسيس، تاخت و تاز كنند و در نهايت موجب پريشاني اوضاع جامعه و مسلمانان شدند. اما موضع فاطمه سلام الله عليها در اين خصوص چه بوده است؟ آيا ايشان ساكت از كنار اختلافات گذشت يا آن كه به مسلمانان عواقب تلخ اين اوضاع را گوشزد كرد. در اين مقاله سعي مي شود ابعاد فعاليت ها و اقدامات مختلف حضرت فاطمه سلام الله عليها در اين زمينه ترسيم شود.