کتابخانه مجازی ادبیات

مسئله اختلاف شیعه و سنی یکی از محوری ترین مسائل در تاریخ اسلام و اندیشه اسلامی است.این مسئله ابعاد گوناگون دینی،اجتماعی و سیاسی دارد و از همین رو،بسیاری از پژوهشگران با استفاده از ابزارها و شیوه های گوناگون،و از دیدگاه خود به بررسی آنها پرداخته اند.یکی ازاین پژوهشگران،دکتر علی الوردی(1913-1995 م)،جامعه شناس و تاریخ نگار عراقی است که در این مقاله به بیان رویکرد و دیدگاه او در مورد این پدیده پرداخته ایم.الوردی مخاطبان بسیاری در عراق و کشورهای عربی و جهان داشته و این امر اهمیت آگاهی و بحث و مناقشه آثار وی را بیشتر روشن می سازد؛زیرا نفوذ و عمق بسیاری در جامعه مخاطب خود دارد.در نگاه کلی،الوردی پدیده اختلاف میان سنی و شیعه را پیش از هر چیز نتیجه شکاف میان آرمان گرایی و واقع گرایی در بسترهای اجتماعی و تاریخی می داند.در این راه وی به باز تفسیر رخدادهای صدر اسلام هم دست می زند.در قالب این مقاله تلاش شده است دیدگاه او در این زمینه ها مورد بحث قرار گیرد.

شفاعت، کمک اولیای خدا به گنهکارانی است که پیوند ایمانی خود را با خداوند قطع نکرده‌اند. برخلاف نظر عده‌ای، اعتقاد به شفاعت نه تنها مایه جرأت و سرسختی در مقابل خدا نیست؛ بلکه پدیدآورنده امید در دل گنهکاران و مایه بازگشت آنان به سوی خداوند و دست برداشتن از عصیان است. اعتقاد به شفاعت در صورتی می‌تواند مؤثر و سازنده باشد که دور از هر نوع عوام‌فریبی تفسیر شود؛ زیرا گاهی تفسیرهای غلط از شفاعت، افراد را از درک حقیقت شفاعت بازمی‌دارد. در اندیشه شیعی، افرادی می‌توانند شفاعت کنند که از خداوند اجازه آن را داشته باشند. متأسفانه این مسئله اصیل اسلامی با برخی پیرایه‌های غلط همراه شده است. در مقاله حاضر، سعی شده است با استفاده از نظرات دانشمندان شیعی، معنای صحیحی از شفاعت ارائه شود.