کتابخانه مجازی ادبیات

گسترش مذهب و دین،یکی از اقدامات مهم و رسالت‌های اصلی عالمان و متفکران دینی است که می‌تواند در دروه‌های مختلف زمانی،با فرآیند خاص خود روبه‌رو باشد و موانع و چالش‌های فراوانی در برابر آن وجود دارد. اوده از مناطق مهم و اثربخش در هند به شمار می‌آید که دیگر نواحی از آن‌ تأثیر می‌پذیرفتند و این منطقه،جایگاه فرهنگی و مذهبی برجسته‌ای در هند داشته است.بنابراین،بررسی تاریخی نقش عالمان و اندیشه‌ورزان‌ شیعی این منطقه،در زمینه ترویج و گسترش تشیع،از نیازهای علمی امروز است که در این نوشتار بررسی می‌شود. تأسیس کتابخانه،مدرسه‌های علوم دینی،مراکز علمی،پروش شاگردان و تأسیس مراکز فرهنگی از یک سو و رقابت و مبارزه با گروه‌های رقیب مانند صوفیان،اخباریان،وهابیان و ناصبیان،از مهم‌ترین اقدامات عالمان شیعه‌ در اوده به شمار می‌رفت که در این تحقیق به آن اشاره خواهد شد

گسترش تشیع در منطقه بسیار مهم اوده هند به وسیله عوامل مختلفی‌ صورت گرفته است و یکی از آن‌ها،شاهان و حاکمان بودند.جایگاه شاهان‌ در هرمنطقه‌ای بسیار اثر بخش می‌باشد؛زیرا آنان با استفاده از موقعیت و نفوذ سیاسی از یک سو و برقراری روابط مناسب با اندیش‌مندان و دادن‌ جایگاه به عالمان و اقشار فرهنگی،می‌توانند گام‌های بزرگی در زمینه‌ توسعه علوم،دانش و فرهنگ یک ملت و یا پیروان یک دین و مذهب‌ بردارند. در این نوشتار تلاش شده است نقش برجسته و ماندگار شاهان اوده هند را در زمینه گسترش تشیع بررسی نموده تا پیشینه تاریخی نفوذ و اقتدار عالمان و فرهیختگان شیعه آشکار گردد.یکی از مهم‌ترین اقدامات آنان‌ فعالیت‌های فرهنگی مانند کمک و یاری به فقیران و غریبان از مردم بود که سبب جذب مذهب تشیع در این طبقات گردید.هم چنین ساختن‌ امامباره‌ها،ارایه خدمات به حوزه‌های علمیه از کارهای بایسته این شاهان‌ بود که در این جستار مورد توجه قرار گرفته است.