قرن چهارم هجری، عصر درخشش ادبیات عربی است، در این دوره شاعران‌ و نویسندگان بزرگی نظیر متنبی، ابو العلاء معری، ابو تمام و شریف رضی و.. ظهور کرده‌اند. از شخصیت‌های طراز اول این دوره،شریف رضی،شاعر و عالم‌ و ادیب گرانقدر شیعه می‌باشد و آثار أدبی به یادگار مانده از وی کم نظیر است و به واسطه ویژگی‌های منحصر به فرد علمی و اخلاقی وی،آثارش تابلویی‌ تمام‌نمای شخصیت برجسته اوست که سرشار از مفاهیم عالی انسانی،بلند نظری و تابلویی خیره‌کننده و شگرف از فضائل اخلاقی است. شریف رضی در میان امت اسلامی دارای منزلتی ارجمد می‌باشد و کتاب‌ نهج البلاغه که به همت بلند وی گردآوری شده،خود گواه صادق بر اوج مقام‌ معنوی و اخلاقی اوست.توانایی هنری مانند مطابقت لفظ و معنی،سلاست و فصاحت الفاظ و بلاغت معنی و انسجام و وحدت موضوع در قصیده،شعرش‌ را از دیگران متمایز ساخت است. در این مقاله نگاهی گذرا به اغراض و ویژگی‌های هنری شعر او خواهیم‌ داشت.

منابع مشابه بیشتر ...

626118cc57bba.JPG

الحقبة التأسیسیة للتشیع الاثني عشري: حوار الحدیث بین قم وبغداد تألیف الدکتور أندرو ج. نیومان؛ عرض ودراسة

علی زهیر هاشم الصراف

خلّف المستشرقون أسلاف الباحثین الغربیین حالیاً تراثاً لا بأس به من الدراسات المشرقیة والإسلامیة إستفاد منه هؤلاء الباحثون، فالإستشراق تحوّل إلى مجالات علمیة بحتة أصبحت تدرسها الکلیات ومراکز الأبحاث، لکنّ تلک الأبحاث بقیت تخدم أهداف ومصالح الغرب الإمبریالیة فی بعض الموارد، إلا أن الکثیر منها حالیاً نابعة عن وجدان باحثین غربیین أحرار یصنّفون الکتب والأبحاث من أجل إرضاء أطماحهم البحثیة واستکمالاً لمسیرتهم العلمیة. ومن جملة الحقول البحثیة المهمة التی کتب فیها الباحثون الغربیون الکثیر من هذه الدراسات، هی الدراسات الإسلامیة والحدیث الشریف منها بالتحدید سیّما الحدیث الشیعی. ومن هؤلاء الباحثین المعاصرین أستاذ جامعة إدینبرا الدکتور أندرو ج. نیومان الذی شهدنا له العدید من المساهمات فی حقل الفکر الإمامی وبالتحدید دراساته فی الحدیث الشیعی وجهود علماء الإمامیة فی العصر الصفوی وتحدیداً فی موضوع جدلیة الدین والعلماء مع السیاسة ورجالها. وما نهدف إلیه من دراستنا هذه هو نقد کتاب الباحث نیومان الهامّ عن تاریخ الحدیث الشیعی فی القرون التأسیسیة للمذهب الإمامی وأثر النهجَین الفکریَین الهامَّین عند علماء الإمامیة وهما: النهج الأصولی والنهج الإخباری الذی یمثله قم والقمّیون آنذاک فی تدوین أقدم ثلاثة مجامیع روائیة عند الشیعة الإمامیة: المحاسن للبرقی (توفی بین 274ـ280 ه‍/ 887ـ893 م) وبصائر الدرجات للصفّار القمّی (ت 290 ه‍/ 903 م) والکافی فی علم الدین للکلینی الرازی (ت 329 ه‍/ 941 م) وفق منهج التحلیل التاریخی والإستقرائی للنصوص التاریخیة والروائیة سیّما من تلک الکتب.