فعالیت و تعامل مکاتب حدیثی امری است که از دیرباز در رونق و اعتلای حدیثپژوهی نقش بسزایی داشته است. گاه، این تعامل و ارتباط به حدی عمیق و وثیق میگردد که نشانههای تاثیرپذیری در رویکردهای حدیثی و آرای روایی بارز میگردد. از میان مکاتب، دو مکتب ری و بغداد به سبب نقش مهم و بنیادین در تقویت حدیث شیعه، هر کدام به تنهایی از اهمیت بسزایی برخوردارند و به خاطر همین موقعیت، تعامل این دو مکتب و تبیین حدود تاثیر و تاثر آن دو میتواند یک محقق حدیث پژوه را در اخذ آرای حدیثی یاری رساند. در این نوشتار ما برآنیم تا تعامل رجالی این دو مکتب را بررسی کنیم.