اين نوشتار در پي ارائه تصويري جامع از امكان هاي مختلف كاربستِ عقل در قلمرو دين و استشهاد به برخي از ديدگاه ها و گفته هاي عالمان اماميه است كه مي تواند بر اين كاربست هاي ممكن، متصور و محتمل انطباق يابد. اين تصوير ارائه شده قرار است جامع و فراگير باشد، اما از لحاظ صور مفروض و محتمل، نه از لحاظ تطبيقات آن بر تفكر اماميه. به تعبير ديگر قرار نيست همه نظرگاه هاي اماميان استقصا و احصا گردد و در خانه هاي اين جدول جاي گيرد. در بخش تطبيق، آنچه انجام مي دهيم جايابي براي بخشي از مواضع وتصريحاتي است كه در مطالعات خود يافته ايم و به نظر ما مي تواند با فلان كاربست احتمالي يكي گرفته شود. طبعاً هرچه از آراي عالمان امامي يافت شود مي تواند به اين مجموعه افزوده و در جايگاه مناسبش گنجانده شود.
این پژوهش جریان اعتزالگرای امامیه در بغداد را از سالهای آغازین شکلگیری این جریان در حدود نیمه سده سوم هجری تا پیش از ظهور شیخ مفید در اوایل سده چهارم، میکاود. غایت نهایی این پژوهش، روشنساختن زوایای پنهان بخشی از تاریخ اندیشه امامیه و نشاندادن تطور کلام امامیه، پیش از شکلگیری مدرسه کلامی بغداد با محوریت شیخ مفید است. در این پژوهش این پرسش اساسی که آیا امامیه بغداد تحت تأثیر آرا و عقاید معتزله قرار داشته است، با این فرضیه دنبال میشود که اندیشه اعتزالی در رویکرد فکری امامیان بغداد مؤثر بوده است. به نظر میرسد برخی از امامیان بغداد در نیمه دوم سده سوم هجری به تعالیم اعتزالی توجه نشان دادند. اما گرایش اعتزالی در میان توده امامیه بغداد فراگیر نبوده است. از اینرو با حضور حدیثگرایان قمی در بغداد، اعتزالگرایان امامی آن شهر تا پیش از ظهور شیخ مفید به حاشیه رفته و منزوی بودند.