کتابخانه مجازی ادبیات

مقاله حاضر، سیاست رسمی دولت عثمانی را در عراق دوران عبدالحمید دوم (1876-1909م) بررسی کرده است. نقطه محوری این سیاست که نویسنده به تبیین آن پرداخته، عبارت است از مبارزه با تشیع و به تبع آن، مقابله با نفوذ معنوی ایران در عراق. ابتدا از رقابت ایران و عثمانی بر سر جلب وفاداری اتباع عرب سخن به میان آمده و در ادامه، گزارش‌های مأموران رسمی عبدالحمید در عراق تجزیه و تحلیل شده، آن‌گاه از ناکامی‌های دولت عثمانی در پیش برد سیاست رسمی آن دولت و تداوم نفوذ سنتی ایران در عراق نیز به گونه‌ای تلویحی سخن به میان آمده‌است.