کتابخانه مجازی ادبیات

اهل حق، فرقه ای از غلات هستند که غالبا در غرب ایران و در کشورهای همسایه غربی، در مناطق کردنشین و تعدادی نیز در افغانستان،‌ هندوستان و چند کشور دیگر زندگی می کنند؛ آغاز پیدایش این فرقه دقیقا مشخص نیست ولی آنچه مسلم است آن است این فرقه را سلطان سهاک، در قرن هشتم هجری بنیان نهاده و با ظهور سلطان اسحاق در قرن هشتم و جمع نمودن پیروان در زیر چتر خود و متحد ساختن ایشان و قانون گذاری برای این فرقه و به وجود آوردن خاندان های هفتگانه اهل حق در کردستان قدیم، این مسلک، رشد یافت. آنها معتقدند،‌خداوند، خود را در شکل بشر،‌به انسان ها نشان داده و در آینده نیز نشان خواهد داد. زمان شکل گیری و خاستگاه این فرقه مشخص نیست، اما بسیاری از عقاید اهل حق در اعتقادات ادیان و مذاهب دیگر مانند یهودیت، مسیحیت و هندو و مانوی و تصوف،‌ ریشه دارد. این فرقه عقاید غلوآمیز و خرافی فراوانی دارد و کتب دینی ایشان، به زبان محلی کردستان و ترکی و تعدادی نیز به زبان فارسی و به صورت نظم و نثر، نوشته شده است. از نظر اهل حق، به دلیل اینکه خداوند جسم دارد و در جامعه بشری، حلول نموده است، دیدنی است. نظر این فرقه درباره خلقت آن است که در دو مرحله معنوی و مادی، آفریده شده است. نظر اهل حق درباره انبیا الهی آن است که هر کدام از ایشان، مظهر و دون خدا و یا مظهر و دون یکی از فرشته های الهی هستند، با توجه به نوشته های آنها به عصمت انبیاء، اعتقادی ندارند. همچنین ایشان به وحدت ادیان معتقد هستند و از نظر آنها هر کسی با هر دینی می تواند نجات یابد. ائمه اهل حق، زیاد هستند و یکی از اشتراکات همه خاندان های اهل حق که تمام اصول و عقاید اهل حق بر ان استوار است، مساله تناسخ است؛ یعنی تبدیل شدن انسان به سنگ و خاک و گیاه و حیوان و انسان و ... و این مساله در میان اهل حق از ارکان اصلی اعتقادات آنها به شمار می آید.