واقعه غدیر خم از گستردگی و اهمیت خاصی برخوردار است و مستشرقان با این واقعیت با رویکرد خاصی بررسی رویکرد مستشرقان در برخورد با تفکر شیعی به طور عام و در برخورد با واقعه غدیر به طور خاص، نشان می‌دهد که مستشرقان نتوانسته‌اند به حاق تعالیم ادبیات شیعی رهنمون شوند. غالب آنچه خاورشناسان درباره شیعه عرضه کرده‌اند، از طریق منابع غیرشیعی به دست آورده‌اند که با نوعی تعصب ضدشیعی همراه بوده و در کنار تعهد مستشرقان به سنت مسیحی ـ یهودی غرب، باعث شده است تا از واقعه غدیر، گزارش تحریف شده‌ای ارائه کنند. ام.ی.شعبان مدرس ادبیات عرب دانشگاه لندن نیز در تفسیری جدید از واقعه غدیر، دلایلی را برای جدی نگرفتن آن بیان کرده که به تفصیل، نقد و بررسی شده است.

درباره نویسنده

سید محمد رضوی در سال 1957 م در ایالات بهار هندوستان به دنیا آمد. در دو سالگی همراه با پدرش سید سعید اختر رضوی، مبلغ مشهور افریقا به آنجا مهاجرت کرد و دوران تحصیلات ابتدایی و مقدمات زبان های فارسی و عربی را طی کرد. وی تحصیلات دینی را در سال های 1972 تا 1982 در حوزه قم گذراند. در 1983 به دعوت انجمن مسلمانان شیعه به ونکوور کانادا رفت و تا سال 1991 مشغول فعالیت های مذهبی و تبلیغی آن انجمن بود. در زمان اقامت در ونکوور، دانشگاه سایمن فریزر او را در برنامه فوق لیسانس شعبه تاریخ پذیرش داد. در سال 1991 از رساله فوق لیسانس خود دفاع کرد. بعد از آن ( از 91 تا 96) در تورنتو مسئو لیت مرکز تعلیم و فرهنگ اسلامی را به عهده داشت. از 1996 به عنوان مرشد دینی مرکز اسلامی جعفری، بزرگترین مرکز شیعه کانادا، مشغول به خدمت شد. وی تالیفات زیادی به زبان انگلیسی دارد و سفر های تبلیغی زیادی نیز به کشورهای مختلف دنیا داشته است. 

منابع مشابه بیشتر ...

625ac9a44ca34.JPG

أهل بیت علیهم السلام النبوة الأطهار في القرآن الکریم في دراسات المستشرقین

عبدالجبار ناجی

لقد وقف عدد من المستشرقین القدامى والمحدثین على مسائل دقیقة ومهمة فی الفکر الشیعی عامة وفی عقیدة التشیع الإمامی بشکل خاص. ومن بین هذه الموضوعات الآیات الکریمة التی تؤشر بشکل لا یقبل التأویل وإثارة الشکوک والتساؤلات وهو موضوع (آل بیت النبی"ص") فمن المعروف أن هناک عدّة آیات تبین المدلول التاریخی والأجتماعی (أی الأسری) لأهل البیت لاسیما ما ورد فی سورة الأحزاب آیة رقم33 إذ قال عزّ من قائل بسم اللّه الرحمن الرحیم (إنّما یرید اللّه لیذهب عنکم الرجس أهل البیت ویطهّرکم تطهیرا). فالمقصود بتعبیر أهل البیت هاهنا بحسب الکثیر من المفسرین إنهم أهل بیت النبی أو کما أشار رسول اللّه$ فی حدیثه الشریف المعروف فی الفکر الشیعی بحدیث أهل الکساء؛أو حدیث أهل العباءة:- وهم رسول اللّه وعلی وفاطمة والحسن والحسین(. المستشرقون شأنهم شأن عدد من المفسرین المسلمین الذین لا یرغبون بل ولا یرضون أن یکون هذا التعبیر (أهل البیت) مؤشرا بیّنا ومحدّدا بآل بیت النبی$ المنتسبین الیه بصلة الرحم (أولوا الأرحام) والأقربین نسبا. فراحوا یتجولون یمینا وشمالا فی تفسیراتهم التی تهدف أساسا الى توسیع دائرة فحوى هذا التعبیر لجعله یبدو وکأنه عامّا وشاملا؛ محاولة منهم الى إبعاده عن نصّه المرکزی بمعنى أهل بیت رسول اللّه. فهناک من المفسرین المسلمین، ویقف الطبری على رأس القائمة، من فسّر قول اللّه سبحانه وتعالى بأنه لا یشیر الى رسول اللّه والإمام علی والعترة الأخیار بل یشیر الى مضمون عام هو المتعلق بتوصیات اللّه تعالى وأرشاداته الموجهة الى أمّهات المؤمنین

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

59140b74cf915.jpg

بررسی ادله قرآنی وجوب انتصاب الهی امام از منظر امام رضا علیه السلام

محمد رضوی

یکی از موضوعاتی که شیعه و اهل سنت در مورد آن با هم اختلاف دارند، انتصابی بودن امام است. اهل سنت امامت و خلافت را انتخابي می‌دانند، ولي شيعيان بر اين باورند كه امام و خليفه را خداوند بايد نصب و پيامبر بايد اعلام كند. شیعه ـ براساس تعالیم معصومین ـ امام را صاحب ویژگی‌های خاصی می‌داند که اندیشة انسانی از درک و شناخت آن عاجز است و تشخیص فردی با چنین ویژگی‌های خاص، تنها در حیطة قدرت خداوند است. امام رضا علیه السلام در خطبه خود در مرو به عصمت، علم، افضلیت و افتراض طاعت اشاره دارد، و به برخی از آیات قرآن استناد می‌فرماید، که نگارنده در اینجا تنها به بررسی سه آیه پرداخته است: 124 بقره، علیه السلام 3 انبیاء و 68 قصص. در این مقاله همچنین روشن می‌شود که چنین جایگاهی نمی‌تواند حاصل سیر طبیعی پیشرفت معنوی بشر باشد که در نظریة علمای ابرار مطرح می شود.

تاریخ/تاریخ معصومان(ع)/امام رضا(ع)
مقاله
54b119941c3e9.jpg

نگاهی به کتاب غررالحکم و جواهرالکلم

محمد رضوی

ابوالفتح عبدالواحدبن محمدبن عبدالواحد تمیمی آمدی گرد آورنده برخی از کلمات و سخنان قصار علوی، شخصیتی شناخته شده و از علمای امامیه در قرن پنجم هجری است. کتاب وی غررالحکم و دررالکلم نام دارد. در میان نسخه‌های خطی، کتاب دیگری نیز یافت می‌شود که در نام و عنوان خود، شباهتی به غررالحکم و دررالکلم آمدی دارد، با این تفاوت که مؤلف آن شناخته نشده و نامی از وی در کتاب برده نشده است. با مقایسه مقدمه و محتوای هر دو کتاب و با شواهد موجود، این گمان قوت می‌یابد که کتاب دوم غیر از کتاب معروف «غرر» است. آنچه در ذیل ارائه خواهد شد، تحقیقی پیرامون این موضوع است.

حدیث/پژوهشی
مقاله