«روضه خوانی» از گونه های مرسوم قصه گویی نمایشی مذهبی ایرانی است که اساسا کارکردی تبلیغی داشته، با گذشت زمان فراگیر شده و به رسمی مذهبی بدل گشته است؛ چنان که از چندین قرن پیش تاکنون به طور مستمر و همه ساله، روضه خوانی های عمومی و خصوصی بسیاری در سطح شهرها و روستاهای ایران در کنار دیگر آیین های عزاداری ماه های محرم و صفر برگزار می شده است. برقراری این مجالس و همچنین حضور در آن، به شکلی خودانگیخته بوده و با استقبال فراوانی از سوی اهل شیعه روبرو می شود و این به دلیل علاقه بسیار شیعه به امامانش و یادآوری مصائب ایشان در راه نجات دین و شریعت شان است. از این رو شیعیان حضور در این مجالس و گوش سپردن به روضه را ثوابی بزرگ می دانند. روضه خوانی به عنوان پدیده ای فراگیر که چندین قرن از عمر آن می گذرد، مستلزم توجه بیشتر و شناخت عمیق تر است؛ بنابراین این مقاله فرصتی است برای پرداختن به رایج ترین گونه نقل مذهبی در ایران یعنی روضه خوانی و بررسی هرچه بیشتر این موضوع که آیا نقل های مذهبی همچون روضه خوانی، علاوه بر کارکرد دینی و اجتماعی گسترده شان، از منظر زیبایی شناسی نیز غنی بوده و در شان یک هنر محسوب می شوند؟

منابع مشابه بیشتر ...

58e4eeba4deeb.jpg

بررسی انتقادی روش شناسی مکتب تفکیک

حسن عبدی

روش‌شناسی مکتب تفکیک دارای چه ویژگی‌هایی است و چه انتقادهایی بر آن وارد است؟ فرضیة تحقیق این است: مکتب تفکیک نام جریانی است که در ارزش و اعتبار روش عقلی تردید دارد. این جریان، ضمن منحصر دانستن روش یقینی در وحی، وحی را ابزار سنجش عقل قلمداد می‌کند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که تردید در اعتبار روش عقلی موجب می‌گردد که این جریان به ورطة ظاهرگرایی درافتد و، ضمن نفی اعتبار و ارزش روش تبیین و روش تفهمی، سرانجام به بن‌بست معرفتی گرفتار شود. در این تحقیق با استفاده از روش تحلیلی - عقلی و با استناد به آثار مدافعان این مکتب فرضیة تحقیق اثبات گردیده است.

580c6f059ad6f.png

از عاشورای حسین (ع) تا عاشورای شیعه

محمد اسفندیاری

حادثه عاشورا ترکیبی از حماسه و تراژدی است و این دو تفکیک ناپذیرند. سخن در این نوشته بر سر آن است که کدام یک از این دو اصل است: حماسه یا تراژدی؟ با دو دید سیاسی و عاطفی می توان به عاشورا نگاه کرد. دید سیاسی حماسه را اصل می داند و دید عاطفی تراژدی را. نویسنده که حماسه را اصل دانسته و از دید سیاسی به واقعه نگریسته است، به هدف کشی از قیام امام حسین (ع)، آفت گزافه گویی، هدف سازی از گریه، پدیده روضه خوانی و بدعت قمه زنی پرداخته و اصلاح در شیوه های عزاداری را ضروری دانسته است. او پاک سازی روضه خوانی و اصلاح عزاداری را از وظایف روحانیت برشمرده است.