کربلا همواره با انوار آسمانی خود بر دلهاي پاك میتابد و همیشه ایام نورافشان جان و جهانیان است. جاي جاي این تربت مطهّر و قبههاي نورانی یادآور شهامت و شجاعت و ایثار و از خودگذشتگی نیکان روزگار است. آنان که از شراب سر به مُهر رَحِیقٍ مَخْتُومٍ نوشیدند و سرزندگی و بالندگی را به همگان اهدا نمودند و آرامگاهشان مأمن و پناهگاه کسانی شد که نردبان قرب را به سوي حضرت دوست میجویند. از آن میان، حائر حسینی، عطر و بوي دیگري دارد و در این مکان دعاها به استجابت قریبتر است. در اینکه حائر را به کجا نام آن را به تحقیق و تفحص نشسته و جناب « دکتر عبدالجواد کلیددار » نهادهاند، آرا و نظریات متفاوتی بیان شده که پژوهشگر ارجمند آن را با ترجمه وزین خود، گویا کرده و تحفه رهپویان کوي حسینی نموده است. « مسلم صاحبی » آقاي بعضی از نویسندگان بر این باورند که حائر مجموعه صحن مقدس است، گروهی دیگر محدوده گنبد برافراشته را حائر میدانند، دسته سوم روضه منوره و ساختمانهاي اطراف آن، مثل رواقها، قتلگاه، خزانه و ... را حائر میشمارند و حتی برخی از نظریهپردازان همه کربلا را حائر میدانند. آنچه در فصول مختلف این پژوهش و ترجمه وزین آن آمده، کاوشی محققانه و بیطرفانه براي حقیقتیابی در نظریههاي گوناگون حائر و نحوه مرمت و بازسازي آن در گذر تاریخ و پیشآمدهاي مهم آن میباشد.
در عصر صفوی با حاکمیت نظام مفهومی جدید، عناصر پیشین هنری و معماری، پذیرای معانی و شکلهای تازهای شدند. یکی از نمودهای این دگرگونی معنایی، تغییراتی است که در نمای شهری، شکل، سازه و آرایههای داخلی و خارجی گنبدهای شاخص صفوی ایجاد شد. هانری استیرلن، با اشاره به دو گنبد شاخص مسجد جامع عباسی و مدرسه سلطانی اصفهان، آنها را نمادی از درخت طوبی میداند که در خط آسمان باغشهر صفوی به نمایش در آمدهاند. مقاله حاضر، بهمنزله مقدمهای برای معناشناسی گنبدهای شاخص صفوی، به بازشناسی مفهوم درخت طوبی در فرهنگ شیعی میپردازد. بدین منظور، منابع اصلی که سازنده جهان فکری و فرهنگی تشیع در عصر صفوی هستند، با روش توصیفی - تحلیلی بررسی خواهند شد. تحلیل کیفی و مقایسه توصیفات و تفاسیر منابع فوق، موجب ادراک معنای درخت طوبی در زمینه تاریخی خود و معرفی مشخصههای آن میگردد. یافته نهایی این مقاله در پژوهشهای آتی، زمینه فهم دقیقتر گنبدهای شاخص صفوی را فراهم میسازد.
"معالم انساب الطالبین "کتابی است که "عبدالجواد کلیدار "در شرح و توضیح کتاب "سر الانساب العلویه ابی نصر البخاری "به رشته تحریر درآورده است . هر دو کتاب به زبان عربی است و موضوع آن روشهای تدوین نسبنامه سادات است .در این کتاب ضمن مروری بر انساب سادات، نسبنامه آنها همراه با شجرهنامههای درختی درج میگردد .