اين نوشتار، شيوههاى انتقال احكام فقهى و علوم دينى توسط امام جواد (ع) و سيره علمى آن حضرت را با تأكيد بر ابزارهاى ارتباطى ايشان با مخاطبان بررسى كرده و براى اين منظور، از اسناد و شواهد تاريخى بهره گرفته است. هدف پژوهش حاضر، پاسخ به اين پرسش است كه با توجه به اوضاع فرهنگى علمى دوران امامت امام جواد (ع)، آن حضرت از چه ابزارها و روشهايى براى ترويج علوم دينى و اطلاعرسانى و هدايت جامعه شيعيان استفاده كردند. اين پژوهش، توصيفى- تحليلى و از نوع بنيادى به شمار آمده و به روش كتابخانهاى انجام شده است. اطلاعات لازم، با مطالعه اسناد و مدارك مرتبط با موضوع حاضر گردآورى شده است. نتايج پژوهش، نشان مىدهد كه آن امام همام، با در نظر گرفتن ويژگىهاى مخاطبان خود كه يا حاكمان، نخبگان و انديشهوران بودند و يا نمايندگان اعزامى ايشان به مناطق شيعهنشين و عامه مردم، از روشهاى متفاوتى بهره گرفتهاند و با توجه به اين امر در جلسههاى مناظره و پرسش و پاسخ شركت كرده و در جلسات تدريس به تربيت شاگردان و راويان پرداختهاند. ايشان همچنين با حضور در اماكن مذهبى به صورت مستقيم، و از طريق وكلا و نمايندگان به صورت غيرمستقيم، با عموم شيعيان در ارتباط بودند و از توقيع و نامه براى اداره امور شيعيان استفاده مىكردند. نتايج حاصل، بخشى از اقدامات علمى امام جواد (ع) را نشان مىدهد كه در جهت تشكيل جامعه اسلامى و تربيت اجتماعى افراد، در گستره وسيعى است و مىتواند در دنياى امروز به عنوان عينىترين و نافذترين الگو كارآمدى بالايى داشته باشد.
تاریخ ولادت و شهادت امام جواد(ع) از جمله موضوعاتی است که گزارش های تاریخی چندگانه ای از آن، در منابع تاریخی آمده است. رسیدن به نتیجه ای روشن در این گونه موارد، علاوه بر افزودن آگاهی های قابل اعتماد درباره معصومان(ع)، به شناخت بهتر زمان صدور برخی روایات و رویدادها مدد می رساند. این مقاله برای تعیین زمان دقیق تولد و شهادت امام جواد(ع)، با بررسی گزارش های موجود در منابع شیعه و اهل سنت درباره سال و ماه تولد امام(ع)، گزارش های تولد آن حضرت در غیر سال 195 قمری و نیز گزارش تولد ایشان در دهم ماه رجب را نامعتبر و گزارش تولد آن حضرت در پانزدهم ماه رمضان سال 195 قمری را مستند و برتر از دیگر گزارش ها شمرده است. این نوشتار، گزارش های دال بر شهادت امام جواد(ع) در غیر سال 220 قمری را نیز دارای اعتبار ندانسته و گزارش شهادت آن حضرت در آخر ماه ذی قعده سال 220 قمری را برتر از دیگر گزارش ها نهاده است.
امام جواد (ع) در دوران امامت خود، با اوضاع خاصى به لحاظ سياسى و فرهنگى مواجه بودند. همزمانى حاكميت مأمون و معتصم با دوران حيات آن حضرت از يكسو و وضعيت اجتماعى- فرهنگى جامعه به ويژه فعاليت فرقههاى انحرافى و مذاهب شيعى از سوى ديگر، امام جواد (ع) را بر آن داشت تا براى اداره امور شيعيان، و مبارزه سياسى اعتقادى با مظاهر زور و تزوير، روشهايى را به كار گيرند كه در واقع ادامه همان سياستهاى امام رضا (ع) در برابر مأمون بود. مقاله حاضر توصيفى تحليلى بوده و مطالب آن به روش كتابخانهاى گردآورى شده است. نتايج نشان داد، امام جواد (ع) با توجه به اوضاع سياسى اجتماعى آن عصر، از روش «تقيه» و سياست «مبارزه مخفى» براى رهبرى شيعيان و مبارزه با حاكمان استفاده كردند.