کتابخانه مجازی ادبیات

آيين هاي سوگواري ماه محرم در شهر اردبيل پديده مذهبي ساده اي نيست، بلکه چنان کيفيتي را داراست که خصايص يک نمود زنده و فعال فرهنگي و اجتماعي را آشکار مي سازد. هدف اين مقاله درک و توصيف دقيق مراسم عاشورا در جامعه اردبيل به عنوان ميراثي فرهنگي در زمان کنوني و تحليل مردم شناختي کارکردهاي اجتماعي اين مراسم در جامعه مورد بررسي است. مقاله حاضر مي کوشد با تکيه به روش مردم نگاري، توصيفي جامع، عيني و بدون استنتاج ارزشي از سنن و رسوم عزاداري حسيني در اردبيل ارائه دهد و بر مبناي نظريات اميل دورکيم و کليفورد گيرتز کارکردهاي اين مراسم را در حيات اجتماعي و فرهنگي مردم بررسي کند. يافته هاي تحقيق در دو دسته کلي «ترتيب و کيفيت برگزاري مراسم عزاداري» و «علائم و نشانه ها در مراسم عزاداري» موضوع بندي شده اند. نتيجه کلي آن است که افراد با شرکت در مراسم عاشورا، هويت جمعي و تشخص اجتماعي مي يابند و فرديت آن ها در خدمت «وجدان جمعي» قرار مي گيرد. علائم و نمادهاي به کاررفته در مراسم عزاداري که ماخوذ از نظام فرهنگي جامعه مورد بررسي است، تعلق عزاداران به يک جمع مشخص را نشان مي دهد.