در میراث مکتوب اسلامی، آثاری چند به تکنگاری درباره قبرستان بقیع و مدفونین در آن اختصاص یافته است که از آن جمله میتوان به کتاب الروضة المستطابة فیمن دُفن بالبقیع من الصحابة از مؤلفی ناشناس (نگاشته شده در 1175ق) اشاره کرد. اما نخستین و در عین حال مفصّلترین تکنگاری در این باره، کتابالروضة الفردوسیة والحضرة القدسیة اثر جمالالدین محمد بن احمد بن امین آقشهری (درگذشته 739ق) به شمار میآید.
کتاب شرفالنبی تألیف حافظ ابوسعد خرگوشی از مهمترین آثاری است که در سیره پیامبر (ص) نگارش یافته و مشتمل بر روایات فراوانی در مناقب اهل بیت علیهم السلام نیز هست؛ و به دلیل اعتبار و اهمیت آن، در سده ششم به فارسی ترجمه شده و ترجمه مزبور از با ارزشترین متون منثور فارسی به شمار میرود. همچنین علمای بزرگ شیعه، در مقام سیرهنویسی و ذکر برتریهای اهلبیت و استدلال بر حقانیت تشیع، استفادههای فراوانی از این کتاب کردهاند که در این مقاله ـ ضمن اشاره به آنچه در ستایش وی نوشتهاند ـ نشانی قریب چهل مورد از منقولات ابن شهر آشوب و علامه مجلسی و... از کتاب نامبرده آمده است. در پایان نیز توضیحی در این باب که وجود پارهای روایات مخدوش در این کتاب ـ که نظایر آنها را حتی در معتبرترین کتابهای شیعه میتوان یافت ـ نباید مانع از انتشار آن گردد.