در میراث مکتوب اسلامی، آثاری چند به تکنگاری درباره قبرستان بقیع و مدفونین در آن اختصاص یافته است که از آن جمله میتوان به کتاب الروضة المستطابة فیمن دُفن بالبقیع من الصحابة از مؤلفی ناشناس (نگاشته شده در 1175ق) اشاره کرد. اما نخستین و در عین حال مفصّلترین تکنگاری در این باره، کتابالروضة الفردوسیة والحضرة القدسیة اثر جمالالدین محمد بن احمد بن امین آقشهری (درگذشته 739ق) به شمار میآید.
در مواجهه فعال با تجدد (به ویژه از دوره ی قاجار به بعد) نقش علمای شیعه در مناسبات سیاسی ایران، اهمیتی دوچندان می یابد. مباحث پیرامون: مبانی مشروعیت حکومت، نسبت حکومت با دین، نقش مردم و ... زمینه هایی هستند که علما از این دوره به بعد خود را ناگزیر از پاسخگویی به آنها می یابند. مفهوم فرهنگ سیاسی، ظرفیت بسیار بالایی در بازتاب نگرش ها پیرامون اغلب مولفه های مذکور در عرصه سیاست را داراست. این پژوهش با استفاده از یک چارچوب مفهومی بر مبنای الگوی آلموند و وربا در مورد فرهنگ سیاسی، ضمن مشخص کردن مولفه های اساسی فرهنگ سیاسی علمای شیعه متعلق به این جریان در دو دوره مشروطه و پهلوی، تحولات اساسی این مولفه ها و اولویت آنها را در این دو دوره با استفاده از روش تحلیل محتوای مضمونی بررسی قرار می کند.