امت اسلامی در مصداق «اهل بیت» اختلاف دارند و دو گروه عمده اسلامی(شیعه و اهل سنت) درباره جایگاه آنان نزد خداوند و نقش آنان در نظام آفرینش، دو نگاه مهم دارند؛ نگاه افراطی، آنان را فوق بشر تصور می کند و صفات خدایی برای آنان در نظر می گیرد و نگاه تفریطی آنان را در حد مسلمان عادی می داند و گاهی تکفیر هم می کند. با بررسی متون حدیثی دو گروه، می توان حد وسط این افراط و تفریط را اثبات کرد که عبارت است از «پذیرش بندگی آنان در برابر خداوند، با وجود برخورداری از مقاماتی مانند خلافت، ولایت، امامت و عصمت»؛ با این توجیه که مستندات دینی اثبات می کند این مقامات اعطایی از سوی خداوند هستند؛ نه ذاتی آنان. با توجه به بررسی متون دینی، این مقامات متناسب با نیازهای مردم طراحی و جعل شده است. این مقاله نمونه ای از مقامات حقیقی آنان را - بر اساس روایات دو گروه - بررسی و مستندات، فلسفه جعل و مصداق آنها را از روایات دو فرقه ارائه می کند.

منابع مشابه بیشتر ...

5e3e9017e9772.JPG

مرجعیت علمی اهل بیت(ع) در روایات اهل سنت

عزالدین رضانژاد, حسین منافی

بدون تردید مرجعیت علمی، یعنی تبیین و تفسیر آیات مبهم و متشابه و بیان معارف و احکامی که به روشنی و صراحت در قرآن کریم نیامده، مانع برداشت نادرست و نزاع علمی در میان مسلمانان است. این امر از شئون و وظایف پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله است که پس از ایشان به اهل بیت علیهم السّلام واگذار شد. یکی از ادله مهم این مسئله که در منابع روایی اهل سنت نیز به آن پرداخت شده، روایات نبوی مورد پذیرش اهل سنت است. ایشان معتقدند اگر چیزی با سنّت نبوی که در راس آن سخنان رسول خداست اثبات شده باشد، حجت و معتبر است. احادیثی مانند ثقلین، مدینه العلم و سفینه نوح از جمله روایات بیان کننده مرجعیت علمی اهل بیت علیهم السّلام است که در این نوشتار با روش تحقیق تحلیلی- توصیفی و با مراجعه به منابع کتابخانه¬ای، چگونگی دلالت آنها بر مرجعیت علمی عترت پیامبرصلی الله علیه و اله با تکیه بر منابع مکتوب اهل سنّت بررسی شده است. در این جستار این نتیجه به دست آمده است که پاره¬ای از این احادیث تنها در مورد حضرت علی علیه السّلام وارد شده است، اما از آنجا که علم آن حضرت بعد از ایشان به دیگر امامان منتقل شده است، این شان شامل دیگر معصومین علیهم السّلام نیز خواهد شد.

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

59edc8abf415a.JPG

نظریه شهید مطهری دربارۀ ادعای مهدویت مختار؛ توهم یا واقعیت

محمد مرتضوی

اندیشۀ مهدویت به معنای قیام یکی از فرزندان رسول خدا( به نام حضرت مهدی( در آخر الزمان، میان شیعه و اهل‌سنت مشترک است. گرچه این دو گروه در تفسیر واژۀ مهدی که مقصود مهدی نوعی است یا مهدی شخصی اختلاف نظر دارند؟ براساس این اندیشه، در تاریخ اسلام عده‌ای با ادعای مهدویت جامعۀ اسلامی را تا مدتی مشغول ساخته و سبب انحرافاتی شده‌اند و به عده‌ای نسبت داده‌اند که آنان دربارۀ بعضی ادعای مهدویت داشته‌اند. از جمله شهید مطهری بر این باور است که مختار ثقفی دربارۀ‌ محمد بن حنفیه _ فرزند امیرالمؤمنین( _ ادعای مهدویت داشته و خود را نایب او معرفی کرده است و با توسل به این شیوه توانسته بود حمایت مردم را جلب کند.نوشتار حاضر با هدف نقد و بررسی این ادعا فراهم آمده و با مراجعه به منابع تاریخی، حدیثی، تراجم، رجال و با توجه به کاربرد واژۀ مهدی در متون ادبی و حدیثی، اعتقادات مختار، ادعای امامت نکردن محمد بن حنفیه، حمایت امامان شیعه ار حرکت مختار و تأیید دانشمندان اسلامی به این نتیجه رسیده است که ادعای یادشده پشتوانۀ علمی ندارد و توهمی بیش نیست. افزون بر این‌که خود ایشان دلیلی بر ادعای خود اقامه نکرده است که مشروح مستندات را باید در همین نوشتار جست‌وجو کرد.

تاریخ/تاریخ عمومی/از سال 61-132
مقاله