کتابخانه مجازی ادبیات

جریــان بنی الحســن یکی از شــاخه های مهــم زیدیه در میانة قرن دوم هجری اســت که تاثیــرات زیــادی در جامعة شــیعه داشــته و عمدتا جریــان تقابل با نظام اموی و ســپس عباســی را رهبــری میکردنــد. از آنجاکــه بنــی الحســن هیــچ گاه نتوانســتند حمایــت ائمه ؟ را دربارٔه اقدامات خود جلب کنند، نوعی تقابل و انکار را نسبت به ایشان در پیش گرفتند. علم ائمه ؟ به امور آینده که از طریق پیامبر اکرم ؟ به ایشــان رســیده بــود و دانش اختصاصی ایشــان در امر دین کــه از طریق امیرالمومنین ؟ و امامان پس از او در اختیار داشتند، مشروعیت بنی الحسن را با چالش جدی روبرو میکرد؛ ازاین رو سیاست انکار آموزٔه علم الهی ائمه ؟ به روشی پایدار و انحرافی عمیق در زیدیه و در قــرن دوم تبدیل شــد. این مقاله گزارشــی از ایــن جریان را در بازٔه زمانــی پرالتهاب نیمة اول قرن دوم ، عرضه میکند.

نام ابن عقده در آثار رجالی امامیه بسیار به چشم می خورد این رجالی زیدی مذهب در تکوین دانش رجال امامیه دارای چه منزلتی است

کتاب زید بن علی (ع) که نزد زیدیه به مسند زید پرآوازه شده است از منابع کهن شیعی و متعلق به سده دوم هجری رشمرده می شود. برجسته ترین و گاه تنها راوی این روایات از زید بن علی (ع)، ابوخالد واسطی عمرو بن خالد است. به نظر می رسد کتاب عمرو بن خالد در قرون ابتدایی و لااقل تا قرن سوم، رواج چندانی نداشته یا از اعتبار شایان توجهی برخوردار نبوده است. رجال شناسان نامی و نیز محدثان بزرگ امامی همگی از سده چهارم به بعد به وفور کتاب و روایات زید بن علی به روایت ابوخالد واسطی را طریق داده و یاد کردند. به زعم نویسنده ی نوشتار حاضر، برای دانستن چگونگی این تحول و راهیابی، بررسی روایات عمرو بن خالد در منابع نخستین و پسین امامیه بایسته است تا تاریخ گذاری روایات سیر این پدیده را نمایان کند. وی به این منظور، ابتدا شخصیت عمرو بن خالد را شناسایی و سپس طریق صدوق و نجاشی را نسبت به کتاب مذکور ارائه می نماید. در ادامه، طرق مولفان امامی را نسبت به کتاب بررسی و با طرح شخصیت عمرو بن خالد در منابع زیدی، مقاله خویش را به پایان می رساند.