براساس قانون اساسی جمهوری فدرال نیجریه، امنیت و آرامش هدف اصلی حکومت است و نباید هیچ گونه برتری میان افراد ایالات و یا اقوام وجود داشته باشد . بر اساس قانون اساسی این کشور، هرگونه تبعیض ممنوع است و همه افراد جامعه دارای حق حیات اند و شکنجه و بازداشت بدون دلیل ممنوع است. در قانون نیجریه، بردباری مذهبی و عدالت جزو اخلاق ملی است و با تاکید بر حرمت وکرامت انسان، بر اقدامات انسان دوستانه دولت تصریح شده است . براین اساس دولت نیجریه و مسئولین ایالتی ، موظف به حفظ امنیت برای تمامی اقوام از جمله شیعیان این کشورند.در این نوشتار کوشش شده است با استناد به قوانین حقوقی نیجریه و در راس آن قانون اساسی این کشور و با تکیه بر مبانی فقهی اسلامی و دیدگاه برخی علمای اهل سنت، به مسئولیت های دولت نیجریه در قبال حفظ جان شیعیان مانند آزادی در انجام اعمال مذهبی ، ممنوعیت هرگونه شکنجه و بازداشت ، برقراری عدالت و برابری میان شیعیان و دیگر گروه ها و مذاهب ، بردباری مذهبی ، ضرورت حفظ جان شیعیان از سوی دولت و برخورد با عناصری که امنیت جانشان را به خطر می اندازد، پرداخته شود.در مقابل نمونه هایی از ناکارآمدی دولت نیجریه در حفظ امنیت و جان شیعیان نیجریه آمده است.
نوشته اى که از نظر خوانندگان عزیز مى گذرد ترجمه مقاله استاد ابراهیم احمد با عنوان : ( الصوم عندالفاطمیین) است که به طور خلاصه در باب اختلاف هلال در کشورهاى مختلف اسلامى بحث مى کند. نویسنده سعى دارد ضمن نشان دادن راه حلى براى برطرف ساختن این مساله یک روش عملى یکسان را دراحتساب ماههاى قمرى ارائه دهد تا آغاز وانجام این ماهها خصوصا ماه مبارک رمضان و دو عید فطر و قربان در همه بلاداسلامى در یک روز باشد واز بروزاختلاف جلوگیرى شود و در همین راستا قواعد واصول( فاطمیان) را توصیه مى کند ( البته نه به صورت یک راه حل قطعى ) تا شاید محققین دیگر نیز با توجه به نظریات گوناگون به یک نتیجه کافى و نهایى دست پیدا کنند.
خویشاوندی نسبی عباسیان با خاندان رسالت، پیروی از امیرالمؤمنین حضرت علی(ع) در برابر امویان، پیگیری خونخواهی شهیدان عاشورا، شعارهایی مانند الرضا من آل محمد و یا منصور و گزارشهایی درباره منصور و مهدی بودن فرزندان آنان، زمینهای فراهم آورده بود که عباسیان در دوره پیش از خلافت دارای گرایش شیعی و مانند کیسانیه و زیدیه از گروههای شیعی شمرده شود. همسانی و همسویی ماهیت جنبش عباسیان با این نمادهای شیعی از موضوعات شایسته پژوهش است. این مقاله با روش گردآوری دادهها و تتبع کتابخانهای و با رویکرد وصفی و تحلیلی به بررسی انتقادی ماهیت جنبش شیعی عباسیان میپردازد. این ارزیابی نیازمند سنجههایی در زمینه جایگاه اجتماعی جنبش، جایگاه دینی رهبران جنبش، رفتار رهبران عباسی، انگیزه و اهداف جنبش و دستآورد جنبش برای شیعیان است تا میزان باور و همراهی عباسیان با اندیشههای شیعی در فرآیند جنبش تا دستیابی به خلافت روشن گردد. یافتههای این پژوهش نشاندهنده آن است که همگرایی جنبش عباسیان با باورهای شیعی در یک فرآیند پنهان چرخش داشته است و گامبهگام به اندیشههای گروههای رقیب شیعه گرایش پیدا کرده است.
فرهنگ مهمترين مؤلفه زمينهساز تحول و توسعه در هر جامعهاى است. براى دستيابى به اين مهم، وجود يك الگوى فرهنگى مناسب براى ارتقاء فرهنگ فردى و اجتماعى، ضرورت دارد. انتخاب الگوى درست، نيازمند تعريف و بازشناسى بهترين اين الگوهاست. به همين دليل، اين مقاله مىكوشد با بررسى سيره و رفتار امام كاظم (ع) در مواجهه با اوضاع فرهنگى، سياسى و اجتماعى موجود در جامعه و چگونگى بهكارگيرى ابزارهاى فرهنگساز، در جهت بازتوليد الگوى دينى متناسب با مقتضيات زمان گام بردارد. در همين جهت، ضمن تعريف برخى از مفاهيم اصلى و بررسى مقدماتى اوضاع سياسى- اجتماعى آن عصر، با بهرهگيرى از گزارشهاى تاريخى از منابع حديثى شيعه، به شيوههاى رفتار حضرت در جهت فرهنگسازى براى رهبرى جامعه پرداخته شد. مهمترين دستاورد اين مقاله، ارائه برنامههاى راهبردى براى توسعه فرهنگ دينى با تأكيد بر نقش گفتمانى آموزههاى قرآن در تربيت فرهنگى جامعه و توليد فرهنگ دينى، توسعه علوم به عنوان يكى از مهمترين ابزارهاى فرهنگساز و اهتمام به رونق برنامه راهبردى و عملى شبكه سازمانيافته وكالت، براى مديريت فرهنگى جامعه شيعه، از سيره امام كاظم (ع) است.