سبزوار به عنوان بخشی از بیهق از شهرهاي باستانی ایران و مورد توجه زرتشتیان بود که در دوره اسلامی از قرن دوم در پی قیام هاي شیعی مانن د قیام یحیی بن زید و سپس در قرن سوم با ورود امام رضا (ع) به خراسان و نیز مهاجرت سادات از ري ، نیشابور و طبرستان به آنجا با تشیع اثنی عشري آشنا شد و در قرن چهارم به یکی از مراکز این مذهب مبدل شد. این منطقه در تعامل با دیگر نواحی بیهق و نیشابور با خاندانها مع روف شیعی آن مناطق در ارتباط بود که از جمله می توان به آل زباره ، آل ظفر ، آل ابوشجاع ، خاندان عریض ، خاندان حسنی، سادات بروقن و به خصوص خاندان هاي تمیمی اشاره نمود . با حضور فع آل تاریخی این خاندان هاي شیعی و نیز بیزاري از ستم حکومت هاي سنی مذهبی که بر خراسان حک ومت می راندند، مردم سبزوار در قرن هشتم نهضتی شیعی با رنگ تصوف علیه ظلم و ستم بازماندگان مغولی راه انداختند و توانستند حکومتی ایجاد نمایند که از منظر اتکا بر مذهب تشیع اثنی عشري و نیز تأثیرگذاري بر دیگر جنبش هاي قرن هشتم و نهم هجري بسیار اهمیت دارد.
وصیتنامهنویسی به عنوان سنتی اجتماعی دارای پیشینه در دوره جاهلی اعراب و نیز ایران پیش از اسلام است. این سنت در دوره پیامبر(ص) دارای شکلی دینی، موعظهای و ساختاری قرآنی بود. پس از فتوحات و گسترش مرزهای جهان اسلام، وصیتنامهنویسی نیز تحول یافت و موضوعهای گوناگون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را در بر گرفت.