شهید ثانی فرموده است: «سلک فیه مسلکاً لم یسبقه احد من الاصحاب؛ ایشان در رجال راهی را پیموده که هیچ کدام از اعاظم شیعه نپیموده اند». اما در باره شیوه مؤلف، مفید ترین بیان از مرحوم حر عاملی است که می فرماید: «سلوکه فی کتاب الرجال انه رتبه علی الحروف الاول فالاول فی الاسماء و اسماء الاباء و الاجداد و جمع جمیع ما وصل الیه من کتب الرجال مع حسن الترتیب و زیاده التهذیب». بعد شیخ حر عاملی می گوید: ابن داوود از آثار این بزرگان بهره گرفته است: شیخ طوسی،نجاشی، کشی،ابن غضائری، برقی، عقیقی، ابن عقده،فضل بن شاذان و ابن عبدون؛ و مؤلف برای نام هریک از این بزرگان علامتی گذاشته است و در اثر خود آن علامت را به کار برده است.
موضوع پژوهش حاضر، بررسی آماری نقش موالی خاندان اشعری در کتب اربعه شیعه است که در آن، تعداد احادیث نقل شده از چهار تن از محدثان قمی قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری به نامهای احمد بن محمد بن خالد برقی، محمد بن حسن صفار قمی، علی بن ابراهیم بن هاشم قمی و محمد بن یحیی العطار در کتابهای الکافی، من لایحضره الفقیه، تهذیبالاحکام و الاستبصار فی مااختلف من الاخبار، نقش و تأثیر این محدثان را بررسی مینماید. با توجه به اهمیت و برجستگی مکتب حدیثی قم و راویان این شهر در این دوره تاریخی، میزان تأثیرگذاری محدثان قمی بر تألیف این کتب و تأثیر وضعیت این اجتماع شیعی بر روایات نقلشده از این راویان، مسأله اصلی پژوهش حاضر است. روش پژوهش توصیفی و گردآوری دادهها بر منابع کتابخانهای مبتنی است. نتیجه بهدست آمده از این پژوهش، نشان میدهد که فارغ از احادیث مشترک، در سند بیش از 43% احادیث کتب اربعه نام اینان دیده میشود که در کتاب کافی این رقم بیش از 75% احادیث را شامل میگردد که این به نقش پررنگ راویان قمی اشاره دارد. بیشترین احادیث نقلشده از اینان، مربوط به احکام ازدواج است و کمترین به احکام جهاد اختصاص دارد، اما در مقابل بیشترین درصد روایات نقلشده از این راویان در باب جهاد است.